Lieve Hans en de kleintjes,wat hebben jullie toch een schat van een moeder(oma).Lieve Bep,inderdaad,na een triestige gebeurtenis in je leven zijn er nog maar weinig mensen wat interesse in iemand hebben,want ja altijd dat verdriet moeten aanhoren,die tranen zien,dat willen de mensen niet horen en zien.Wat overblijft zijn maar enkelingen,maar dat zijn dan ook mensen wat het echt met je menen.Als mijn broer stierf,is er echt een deel van mij heengegaan,niemand kon begrijpen dat ik zolang om maar een broer kon blijven treuren,want er was nog zoveel meer,wat overbleef na de eerste jaren waren en zijn echte vrienden voor het leven.Ik ben en probeer er zoveel mogelijk te zijn voor mijn zus,mijn vader is ook op dezelfde manier heengegaan als jullie lieve Hans en onze Xavier,ik begrijp als geen ander het schuldgevoel,de boosheid,het verdriet en de vele vragen.Lieve lieve Bep,het is zo moeilijk nu,maar troost me dat we niet alleen staan met ons verdriet.Mijn zus beseft het met momenten nog niet,maar ik weet dat die grote waarheid niet achterwege blijft.Eerst komt het ongeloof,dan begint het besef en het gemis te komen,een hele lange weg te gaan en een wonde wat nooit meer helemaal heelt.Lieve Bep,ik heb heel veel respect voor u,dat u ondanks u eigen verdriet altijd een woordje voor andere mensen hun verdriet heeft,Hans jongen wees maar fier op je mam,maar dat ben je wel hé,let maar goed op haar.Vlinderkussen naar jullie allemaal
