Ha jochie, Vandaag zou je 39 worden, 8 jaar ben je er al niet meer, alsof het gisteren was. Jochie ik mis je nog steeds, de heimwee wordt steeds erger, Iedere dag denk ik aan je, ik sta met je op en ik ga met je naar bed, Ook met je kleine meisje, iedere dag denk ik hoe zullen ze er nu uit gezien hebben.Iedere keer kijk ik naar je foto, de laatste die gemaakt is bij je zusje achter in de tuin op de verjaardag van haar kinderen die zomer in juni 2003. We dachten allemaal dat het beter met je ging, je was zo vrolijk maar als ik nu je foto zie en naar je ogen kijk denk ik, hoe heb ik dat nou kunnen denken. Ach jochie, als moeder wil je zo graag dat het goed gaat met je kinderen, je bent blij als zij blij zijn en je bent verdrietig als zij verdrietig zijn.
Dat ik niet gezien heb dat het niet goed ging met je neem ik mezelf nog steeds kwalijk. Misschien had ik er iets aan kunnen doen jochie. Dan had je hier nog geweest. Wel hadden we dan het verdriet gehad van Savannah* en Jelle* nu hebben we jou ook erbij. Ik had moeten weten dat het niet goed ging met je want de dood van een kind kom je niet zomaar overheen, Iedere dag heb ik het gevoel dat met jouw dood een stuk van mij gestorven is en dat wil maar niet weg gaan. Ja jochie, had ik alles maar gezien dan zou je hier nog geweest zijn.
Ik weet wat je voelde want ik voel het nu ook. Misschien mijn straf dat ik jou niet geholpen heb? Ik heb het geprobeerd maar het is niet gelukt, ik heb niet genoeg mijn best gedaan om je te helpen omdat ik dacht, het gaat goed met Hans* maar als je een kind verliest kan het niet meer goed gaan.
Jochie, maak er een feest van boven met je Pa, je dochter, je neefje.
Het duurt niet zo lang meer voor ik ook bij jullie ben.
Lief, tot gauw. Geef Savannah* en Jelle* een dikke kus van me.
Moeders
