Ha jochie, nog een paar dagen en je bent hier al weer 2 jaar weg, 2 jaar zonder jou, niet eerlijk jochie, ik weet nog steeds niet of het nu de 18de of de 20ste was dat jij er niet meer was, voor mijn gevoel was het de 18de, de dag dat ik op je nichtje en neefje paste, de dinsdag dat ik ineens zo'n pijn op mijn borst en tussen mijn schouders kreeg, die pijn die bleef totdat ze je vonden die donderdag om half vier, ineens was het weg, jij was gevonden, het was frappant maar ze konden ook niet zeggen wanneer je was weggegaan, ze hebben de datum van die dag aangehouden maar voor mij was je er de 18de al niet meer, maar het maakt niet uit jochie,je bent weg, ver weg, soms voel ik je om me heen, ruik ik je sigaretten of aftershave, soms als ik de hond uitlaat durf ik niet naar buiten maar dat beest moet eruit, dan ga ik, en dan ineens word ik heel rustig, kijk achterom, net of er iemand achter me loopt maar er is niemand helemaal niemand, dan loop ik nog wat extra met de hond die erg blij is als hij eens een lange wandeling mag maken, hij neemt het er van, wel om de flat heen maar toch....ik hou me maar voor dat jij dat bent die bij me loopt dan, ik weet niet of het zo is maar,,,,hoop hoop en nog eens hoop, ze zeggen dat het kan dus weer die hoop.Lieverd, ik mis je nog steeds, het gaat niet weg, je meisje mis ik ook nog steeds, sinterklaas komt er weer aan, die heeft ze maar één keertje meegemaakt, net voor de tweede keer was Savannah* er niet meer, de kadootjes heb ik je later gegeven en die had jij op haar plekje gezet, waar ze zijn? Ik weet het niet jochie, haar kerstengel die ik al had gekocht voor haar hang ik elk jaar voor mijn raam, misschien dat zij hem ziet als ze eens naar haar Oma Beppie kijkt.Als ze nu allemaal weer komen met Sinterklaas mis ik jullie weer, dat weet ik zeker, het is leuk met allemaal jochie, die kleintjes die er alle vijf nog in geloven, maar ik mis dat ene gezin dat er anders ook altijd bij was, een heel gezin uit de mijne die er zomaar niet
