Lieve Willy en de kinderen,
Een erg late reactie op het droevige bericht van het ongeluk en overlijden van Harry. Ik weet dat het erg laat is maar het is evengoed zéér gemeend.
Het is onvoorstelbaar dat iemand zo uit het leven weggerukt wordt. Voor mijn gevoel is het eigenlijk helemaal niet waar en lijkt het onwezenlijk. Jullie zouden nog weer een keer naar oude Wetering komen en daar verheugden we ons op. Op het meest onverwachte moment gaat er een streep door jullie en onze plannen.
Als Harry bij ons de kerk in kwam dan kwam er echt iemand binnen. Die eerste woorden in de dienst waren meteen raak. Het was boeiend en stof tot nadenken. Wat zullen we dat missen, maar we zullen ook Harry erg missen. Dat geld voor ons, maar hoeveel temeer is dat voor jou en jullie. Veel te vroeg uit het leven en er waren vast altijd plannen voor de toekomst. Dat is in één klap over.
We hebben de uitvaartdienst beluisterd waarin het verdriet onmetelijk is en de verslagenheid enorm. Temeer omdat het coronavirus het onmogelijk maakte om meerdere medelevenden deze uitvaart bij te laten wonen.
Ook hebben we het laatste gedeelte in beeld meegeleefd en dus het vertrek naar de laatste rustplaats gezien. Als er iets is wat bij jullie paste was het wel dat alles op de fiets ging en ook Harry zo meegevoerd werd naar zijn laatste rustplaats. Ontroerende beelden.
Jullie waren een geweldig en gezien stel in onze Kerkelijk gemeente. De eerste gemeente waar jullie zijn begonnen nadat de periode in Raalte.
Zelf ben ik in die tijd ouderling geweest en dan moest je (als beginneling) natuurlijk huisbezoek doen. Dat vond ik moeilijk dus ik zei tegen Harry dat ik bij jullie maar niet zou komen. Nee, nee, ….zei Harry, je komt óók bij ons!.. Maar, wat moet ik dan zeggen!!! Met knikkende knieën ben ik toen bij jullie op bezoek geweest. Ik weet nog de plek waar ik zat in de pastorie. Vooral de laatste jaren komt dat beeld meer boven omdat onze dochter Netteke nu in de voormalige pastorie woont en zo die herinnering levend houdt.
Willy, nogmaals excuses voor de late reactie, maar we denken veel aan jou en jullie, hopende dat je de kracht kunt vinden om zo te trachten de draad weer op te pakken. We gaan nu op weg naar Pasen en het moet vreselijk zijn om dit zonder hem te beleven.
We wensen en bidden jullie toe om de kracht hiervoor te vinden.
Liefs van Adrie en Nico Knibbe