Beste familie Baas,
Wat was het een mooi afscheid van jullie vader, opa en overgrootvader vanuit de
St Michaëlskerk. De woorden met herinneringen, teksten en liederen.
We hebben mee kunnen luisteren via de kerkomroep.
Hierbij willen we jullie allemaal veel sterkte wensen om het verlies van Henk te dragen.
Stieneke Harms Willem van Erp
Herinneringen van Stieneke
Ik vond jullie ouders een hartelijk en markant stel. We hebben gezamenlijk in de Werkhofgemeenschap gedurende ongeveer 30 jaar veel gedenkwaardige dingen beleefd.
Henk en Catrien zongen in het koor, deden mee aan voorbereidingen en we zaten met hen in een foyer.
We vertelden elkaar over ons leven en onze geloofsgeschiedenis. Henk liet bij die gelegenheid trots de moestuin zien en we kregen appelmoes mee. Ook kan ik me herinneren dat we in de zon zaten op een bank achter zijn huis met een kop koffie.
Henk was een man met bijzondere spirituele inzichten. Hij deed in t voorjaar van 2011 mee aan een gespreksgroep bij hem thuis over het thema 'Wat geloof ik? Wat geloven wij?'
Dick Wessels had het georganiseerd, op initiatief van De Mariënburggroep, een vereniging van kritische katholieken. Het was voor mij fijn om die gesprekken ook met Henk te delen!
Het was echt iets voor hem om met dit onderwerp bezig te zijn.
Henk bleef tot op hoge leeftijd deelnemen aan de vieringen, steeds vergezeld door een van zijn kinderen, jullie dus. Ik heb dat als heel bijzonder ervaren.
Henk bleef betrokken en belangstellend.
Een groot wonder die vader van jullie. En dan ook nog op de tv met Gordon!...
Herinnering van Willem
Ik denk aan de keren dat ik in de afgelopen jaren ‘s middags bij Henk op bezoek was.
Hij ging er goed voor zitten in zijn gemakkelijke stoel en was blij dat hij met zijn gast
zijn gedachten kon delen. Hij nam er ruim de tijd voor…
In de Trouw van 24 november, een dag na Henks overlijden, las ik van een jonge dichter en essayist, Lieke Marsman, de volgende uitspraak, waarvan ik me kan voorstellen - laat ik me voorzichtig uitdrukken - dat Henk het er misschien wel mee eens geweest had kunnen zijn:
‘Ik geloof in iets wat ik het goddelijke noem. Dat is dus niet God als een schepper, het zit ‘m veel meer in de oneindigheid van tijd en ruimte. Niet te vatten voor het menselijk bewustzijn.’
Toen ik dat las kwam mijn herinnering aan Henk als vanzelf naar boven. Hij had het lef en het vermogen om zijn eigen gedachten over zaken te ontwikkelen, niet gehinderd door welke ‘autoriteit’ dan ook; dominees en priesters hadden ook zo maar hun gedachten, waren die meer waar dan de zijne?…
Henk vond het prachtig, denk ik, om zijn gedachten vrijelijk met je te delen.
Dat vond ik zo boeiend aan hem; niets stond bij voorbaat vast.
Hij blijft in mijn herinnering de bijzondere man die hij was, vriendelijk, op een positieve manier eigenzinnig en met een groot gemeenschapsgevoel.