Na het zien van de mooie uitvaart waarin jullie aangeven dat herinneringen aan jullie lieve moeder veel troost geven wil ik graag wat specifieker in gaan op mijn vorige bericht. Mijn herinnering aan Hennie (en Piet) begon al op voor mij zeer jonge leeftijd. Ik kan me vele vakanties herinneren met Hennie en Piet maar ook met de jongens erbij, Ad en Nico. Zo waren er ook vakanties met nog meer mensen erbij, een keer een vakantie waar ook mijn oom tante en twee nichtjes bij waren, een vakantie met Ad met toen nog Henriet en een vakantie met Theo en Hendrik. Alle vakanties stapte ik in ‘s-Gravenwezel altijd over in jullie auto. Dat had twee redenen, mijn broertje moest altijd kotsen wat ik echt heel vies vond en bij jullie kon ik altijd zo lekker languit op de achterbank liggen (slapen). Jullie vonden dit altijd prima. Alle vakanties waren leuk, op een terras een kip na doen om de serveerster duidelijk te maken dat we kip wilde eten of was het toch varkensvlees wat er op de kaart stond? Dit vroegen we dan al knorrend aan de serveerster. Ook was er een vakantie waarbij de frikandellen nog al eens over het windscherm heen en weer vlogen. Alle vakanties waren leuk, een waar feestje met jullie! De laatste vakantie die wij met jullie hebben mogen delen was in 2015, Monaco. Wij waren met ons gezin in Fréjus en jullie maakte een cruise met papa en mama waar jullie zouden aanmeren in Monaco. Uiteraard vertrokken wij deze dag al vroeg om jullie hier op te zoeken wat resulteerde in een fantastisch leuke dag waar jij nog als de koningin over het circuit van Monaco een aantal rondjes bent gereden. Fantastisch vond je dat en Piet was zo trots om jou daar zo te zien dat hij hiervan wel 100 foto’s van maakte. Ook weet ik nog dat ik heel vaak in jullie bed heb mogen slapen als papa en mama weer eens een avondje bij jullie op visite gingen. En dat gebeurde nog al eens. Ook ik herinner mij de worst en kaes maar de seuters zijn mij ook altijd nog bij gebleven. Je hebt ze zelfs nog eens een keertje voor mij op verzoek gemaakt. Verjaardagen waren ook altijd leuk. Ik kwam heel graag bij jullie. Gezellig met de jongens boven of buiten spelen, alles kon, mocht en niets was te gek. Buiten vakanties zijn we ook geregeld een weekendje weg geweest, waar dat was weet ik niet meer maar ik kan me nog een oude boerderij herinneren waar we gourmetten en ik kappertje speelde met henriet. Jij was altijd blij vrolijk en lief voor ons. Toen Piet ziek werd wilde ik heel graag langs komen. Dat was best een beetje raar want ik kwam nooit bij jullie en zag jullie eigenlijk alleen nog maar bij papa en mama. Toch was ik welkom. Piet had gezegd: die wil me zeker nog een keer levend zien, zo nuchter als jullie waren. Ik voelde me welkom en het was gezellig en inderdaad de laatste keer dat ik Piet levend heb kunnen zien. Ik beloofde toen ook dat ik jou, Hennie, nog eens op zou zoeken als Piet er niet meer was. Dat heb ik een jaar na zijn dood ook een keer gedaan. Helaas maar een keer, ik had dat achteraf misschien veel vaker moeten doen. Zoals Wilma zo mooi zei: als ik toen wist wat ik nu weet... Toch ben ik blij dat ik alle momenten op verjaardagen, vakanties, weekenden (weg of op bezoek bij jullie) altijd als gezellig en fijn heb gevonden. Jullie zijn altijd meer voor mij geweest dan vrienden van papa en mama, ik zag jullie als familie. Familie met een gouden randje. Je moest ook altijd zo lachen als ik Piet weer eens plaagde, want ja hij was naast mijn dirigent op school ook mijn muziekleraar en als jullie dan weer eens een iets té gezellig weekend met ons achter de rug hadden dan kon ik hem nog wel eens voor het blok zetten in de klas: en meneer de kievit, heeft u een leuk weekend gehad? Dan kon Piet mij wel achter het behang plakken maar jij genoot van mijn ondeugendheid. Alles vond jij goed aan mij, ook al was het soms, weet ik nu later, niet altijd allemaal zo goed wat ik deed. Jij was altijd lief en oordeelde nooit ergens over. We hebben gepraat, ontiegelijk veel gelachen en soms ook wel eens gehuild. Dat huilen was om Piet omdat je hem miste, en een paar keer omdat we niet naar huis wilde na een weer zo’n geslaagde vakantie. Maar ook hebben we gehuild van het lachen want oh wat hebben we vreselijk veel gelachen. Hennie, ik hoop echt dat je je geluk daar hebt gevonden, terug bij Piet, ik hoop echt dat je weer gelukkig bent, zonder pijn en wie weet met een blokje kaes. Ik zal je nooit maar dan ook nooit vergeten! Namens mij en mijn gezin, Eric, Jesse en Ciske willen we Ad, Paulien, Nico, Wilma, Nicky, Wessel en Timo ontzettend veel sterkte wensen met het verwerken van dit verlies en enorme gemis.
