Lieve Angeline, Wimer en Melina,
Lieve Tara,

Wat een verdriet. Wat was het een bijzonder en mooi afscheid, met zoveel lieve woorden. De levenslust van Hennie spatte er vanaf. Wij wensen jullie ontzettend veel sterkte.

Liefs,
Andrea, Joost, Peter, Rutgher, Ynske en Charlotte

Ha Hennie, ik ken jou als mede-gangbewoner van Bromstraat 39. Jij op kamer 7, ik op kamer 9 (er zat er nog eentje tussen). Ik heb met jou hoge bergen beklommen en diepe dalen doorkruist. Met jouw grote lijf fietste jij harder een berg op dan ik, maar ik kon sneller dalen. Jij kon ook een fiets demonteren tot op het laatste schroefje en jij kon hem ook weer in elkaar zetten, zodat -ie daarna weer gesmeerder liep. Met jouw grote lijf sliepen we met drie kerels in mijn tweepersoonstentje. Jij kon jezelf zelfs klein maken. Wat kon jij eigenlijk niet? Het meest inhoudsloze liedje heb ik ooit voor jou gemaakt, maar ja, ik wou ook zo graag een liedje voor jou maken. Op de melodie van Venus van Shocking Blue zou ik er nu van maken: Ja Hennie, u voelt hem, da's Hennie. Hij was een grote, was een grootse: dat was Hennie.

Lieve familie Kenkhuis,
Ik ken Hennie zelf persoonlijk niet. Heb de goede verhalen van Wimer gehoord. Door de ceremonie is het me nog duidelijker geworden wat een fijne vent, man en vader hij geweest moet zijn. Ik wens jullie heel veel sterkte bij het verwerken van dit verdriet. Koester de mooie herinneringen.
Groet,
Jos Oosterbroek

Dank je wel dat ik je heb mogen kennen. We zaten samen 4 jaar op dezelfde rij in de raadszaal. Jouw gevatte humor en analytisch vermogen blijven me altijd bij. De wijze waarop je in lastige discussies het overzicht en de rust bewaarde zijn bewonderingswaardig. Dank voor alles wat je hebt gedaan!
Ik had je nog willen bellen nadat ik een maand geleden hoorde dat je ziek was. Maar het ging te snel, of ik was te langzaam. Rust zacht.

Lambert Sijens