Ik schreef al vele woorden, maar niets vervangt, jouw lach, of zijn.
Tot ik net een foto zag op internet met een geel bord "De Hemel is 29 augustus" gesloten
En dacht........DIT, kan alleen Henny DOEN en ZIJN.
Een zwarte roos van keramiek maakte ik, als afscheid van ons zijn.
Je wens om geen bloemen, zal gehoord worden,
dus deze zal altijd bij onze eigen "Maria" worden geplaatst.
1 voor haar en 1 voor jou, mijn lieve oom.
Het regenwater dat loopt door de stenen bladeren in de rozen, zal een weergave zijn, dat je met dat water altijd in onze harten bent.
Het kneden, de klei, het baken van de keramiek waaruit zij zijn geschapen, zal staan voor alle creaties die jij voor ons maakte. (gebak, patisserie, stamppot, schilderijen en heel veel "gebakken luchtige" uitspraken)
De beweging van het regenwater in de bladeren voor de pret de heldere weerkaatsing van jouw lach, het doorzien van grappen, water kraakhelder als glas.
De ondeugende ogen en bewegingen, zoals enkel Henny die kon maken tot dat je merkte dat het echt een blik, appelmoes, taart of water over of op je hoofd was!
Als wij daaraan terugdenken, ontstaat een glimlach op ons gezicht,
dat is wat Henny wil, in plaats van verdriet en een somber gezicht.
Jij wil dat we feestend leven, zoals jij dat de laatste weken zelfs nog deed,
allen bij elkaar, dat is delen van lief en leed.
Je weet ik heb je net gemist, het heeft zo moeten zijn.
Het stalen ros van Dietz (NS), waarmede ik naar de Ridder van Nassau reed, liet mij teruggaan naar het front, daar moest ik pflegen, een doodzieke hond.
Het dier moest eerst weer lopen, voordat ik weer met het ros kon gaan.
Onderweg kreeg ik al signalen die betekende het bij mijn aankomst niet goed zou gaan.
(luchtballonen voeren mee met de ros, waarschuwingsteken met mijn moeder/maria-signaal)
Dat is de beweging, van het leven, je hebt niet alles in 1 hand,
Maar dat hoef ik jou niet te vertellen, ik weet en voel, hoe jij je hebt vermand.
Eenmaal 4 uren geslapen, na aankomst van die reis op dat ros,
kwam daar een belsignaal, en wist "vannacht ging Henny op reis".
Ik weet je bent in goed gezelschap, en wat fijn, zij zullen je kattenkwaad, grollen en warmte waarderen,
wat niet bij ons in het hier en nu kan zijn.
Ik zie je in de beweging van water, liefs...
dank je voor alle warmte, lieve gesprekken en hugs.
je was voor mij een levenslijn.