Beste Familie Veldhuis

Wij wensen jullie allemaal veel sterkte toe in deze tijd.
Jullie mogen weten dat Henri nu ook is thuis gekomen

Hartelijke groeten van
Henk en Roelie van der Heide

Culemborg: een kerk met een uitstekende cantorij & cantor met een rijke Bach-Cantate-traditie, ontdekte ik rond 1990. In de jaren '90 leerde ik Henri beter kennen op een theologenreis naar Indonesië van Kerk in Actie. Een man met sterke visies, hij ging ervoor, op en top theoloog, maar hij kon ook heel kwetsbaar zijn als mens in dat verre vreemde land. Later kwamen we elkaar tegen als medestanders in de strijd voor recht en vrede voor Palestijnen. En natuurlijk overal en altijd als fotograaf. Dan zag je hem genieten. Een man met kijk!
Sterkte voor allen die hem moeten missen en laat zijn kijk ons blijven inspireren!

Henri,
Intens dankbaar voor wat je voor ons betekend hebt. Intens verdrietig dat we je dat niet meer kunnen vertellen.
Gert-Jan, Anne, Aat en familie, veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies.
Lieve groet,
Ronald, Marja, Bob*, Boris en Sanne Kox

Allereerst wil ik de familie en andere nabestaanden condoleren en heel veel sterkte en vooral God's nabijheid toewensen. Kort nadat ik tot geloof gekomen was heb ik Henri eind 2003 leren kennen. In 2005 heeft Henri mij gedoopt en in 2006 heeft hij Erna en mij getrouwd. Al enige jaren geleden zijn wij verhuisd naar Gouda waar ik af en toe nog eens een preek en artikel van hem las. Mijn vrouw en ik hebben zeer goede herinneringen aan Henri. Nogmaals heel veel sterkte met jullie verlies!

Allereerst alle nabestaanden gecondoleerd met het verlies van uw man, vader, zoon, vriend en medegemeenteleden met onze dominee Henri Veldhuis. Zo plotseling, zo hard.. Ik ben Henri dankbaar voor de goede gesprekken die ik met hem heb gehad.
Beste familie en gemeente, veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Zo ontzettend verdrietig, wat een verlies. Wij wensen al degenen die Henri lief hadden veel sterkte, in het bijzonder zijn kinderen, Anne en Gert Jan. Plant een Olijfboom laat in Palestina een olijfboom aanplanten, in naam van Henri Veldhuis, als teken van dankbaarheid en hoop, en van de standvastigheid waarmee wij ook in een toekomst zonder Henri zullen doorwerken aan het helpen realiseren van zijn idealen.

In september 1975 begon onze studie theologie in Utrecht. We werden lid van ‘Sola Scriptura’, de Utrechtse afdeling van de CSFR (waar hij voorzitter van was in 1978-79). Door Henri gestimuleerd werd ik ook lid van het theologendispuut ‘Voetius’. Op zijn initiatief begon in 1978 onze ‘jaarclub’ met eigen studiedagen. Veertig jaar lang zagen we elkaar daarin drie maal per jaar. In mei jl. vormde op zijn voorstel het Evangelie van Marcus het hoofdonderwerp. Hij genoot ervan. En voor ons vast filmavondje had hij – met zijn gedegen apparatuur voor bioscoopkwaliteit – deze keer oude tv-opnames van Karl Barth en Heiko Miskotte geregeld: de twee theologische kanjers van de afgelopen eeuw. Op de terugweg in de auto bespraken we de synodale besluitvorming over homozegening en natuurlijk ook de immer teleurstellende kerkelijke betrokkenheid op Palestijnen. Zijn heldere inzichten en zijn duidelijke stellingnames waren vaak een baken waarop je kon afgaan. Ik heb heel veel van hem geleerd. Onbegrijpelijk dat zijn leven zomaar ineens gestopt is. Ik wens en bid Anne en Gert-Jan, hun moeder Aat, het al eerder zo zwaar getroffen gezin Veldhuis en zijn gemeente sterkte en vrede toe. Wat was de Barbara-gemeente voor hem een fantastische plek!