Ik heb Herman leren kennen in een filosofie-clubje, waar hij altijd verraste met zijn reflecties. Ans kende hem vanuit de Probus en herinnert hem ook als iemand die verdieping gaf aan kwesties waar men meestal zomaar aan voorbij zou gaan. Ik werd zelfs af en toe wat jaloers als hij vertelde dat hij aan de Vrije Universiteit van Berlijn had gestudeerd. Had daar ongetwijfeld kennis genomen van de Continentale Filosofie die zich bezig hield met metafysische structuren. Maar zijn kunstbeschouwingen mochten er ook zijn; voor mij was hij niet vast te pinnen op opvattingen die zouden getuigen van onbetwiste orthodoxie. Zijn 'bekering' van het Katholieke gedachtegoed naar het meer Protestantse getuigt ervan dat de essentie van zijn geloven er niet toe mocht leiden dat het tussenmenselijke verkeer daardoor beknot zou worden.
Ik mocht van de weduwe van Hans van Schoten onderstaande bespiegelingen van Hans gebruiken; hij was, net als Herman, een vrije geest, een geest die de ontwikkeling van de geest van de ander eerder stimuleerde dan remde. Het zou mij niet verbazen als Herman dit zeer zou appreciëren.
De schepping van de mens
Het verloop van de menselijke geschiedenis
Zijn biologische en geestelijke ontwikkeling
De terugval, de worsteling, een millimeter vooruit
Nog miljoenen jaren te gaan
De samenloop van het pad der evolutie en de weg naar God
Masculien en feminien smelten samen tot androgyn
Jezus als aards voorbeeld
De engel als Hemels voorbeeld
De sprongmutatie!
God en mens als één en dezelfde
Tijd en ruimte vloeien samen
Volmaakte harmonie, volmaakte liefde
De schepping voltooid
