Huib, de danser, zo noemde wij hem vaak, is niet meer.
Dat is wel even slikken.
In de jaren dat ik in de Bellamybuurt heb mogen werken, was Huib een altijd aanwezige gast bij buurtfeestjes en -activiteiten. We hebben genoten van Huib en hij genoot van de aandacht die hij kreeg. Het was een man die graag in gezelschap verkeerde. Alleen zijn viel hem zwaar. Huib hield van dansen.\"Dat houd je jong\" Poseren deed hij ook graag en meepraten over de buurt en de samenleving. Huib hield niet van conventies, en was soms lekker tegendraads. Dan twinkelde zijn ogen. Voor het buurtmuseum en voor de verhalen website van de buurt had hij mooie herinneringen en verhalen nog vanuit zijn jeugd .
Met het overlijden van Huib is een zeer markant persoon verloren gegaan, die kleur gaf aan het leven. Gelukkig dat heb ik zijn verhalen in herinnering bewaard en kan ik daar nog steeds van genieten.
.
Nico Kuyvenhoven

Mijn Opa was een lieve zorgzame man, die voor iedereen de tijd nam.Hij bood altijd een luisterend oor, en gaf je desgevraagd advies over tal van zaken.Hij was een ruimdenkend persoon, levensgenieter, natuurliefhebber,
sportief, gangmaker op feesten en partijen en hij stond graag in de belangstelling.
Hij ging een discussie niet uit de weg en kwam uit voor zijn mening, en dat ging soms wel eens hard tegen hard.
Maar hij verloor nooit het respect voor zijn medemens uit het oog. Iedereen was gelijk, niemand was meer of minder dan een ander.Voor hem was er geen verschil tussen oud of jong, blank of gekleurd, dik of dun en ras of religie.
Hij was een kleurrijk persoon met veel goede eigenschappen en dat maakte hem zo bijzonder.
IK zal hem nooit vergeten en altijd met een glimlach aan hem terugdenken.

Sonja Wielart-Bronkhorst ( kleindochter )

Huib Bronkhorst, was een bijzondere bezoeker van De Klinker / Huis van de Buurt in de Kinkerbuurt. Een vriendelijke vrolijke man die onze muziek middagen op kleurde met zijn verschijning en een dansje. Een markante persoonlijkheid die door zijn eigenheid , respect afdwong.

Lieve Opa,

Wanneer een dierbaar persoon is heengegaan volgt een periode van verdriet, rouw en stilte.
Vreemd genoeg is dit gevoel na jou heengaan - bij mij toch anders.
Het was zo veelzeggend - de tevreden en dankbare glimlach rondom jou kaken te mogen zien, zo vlak voor die laatste groet........ het was goed zo.

Opa al ben je niet meer persoonlijk aanwezig, je verschijnt in mijn dromen, bent in mijn gedachten en voel ik zelfs je aanwezigheid op spirituele wijze - je leeft voort.
Ik zal je altijd blijven herinneren als die warme, harteijke, begrijpende man met een sterke en rechtvaardige persoonlijkheid en dus veel meer dan alleen maar een opa.
Ik heb veel geleerd van de wijze lessen die je kon geven over het leven en de inzichten die jij al had in jou leven - op bijzondere manier wist over te brengen op mij en anderen.

Liefs en bedankt dat je was wie je bleef.

Jolanda Schippers - Bronkhorst (oudste kleindochter)

Lieve Opa,..

U bent lichamelijk niet meer onder ons, uw geest heeft nu rust en maakt zich klaar voor de reis naar het onbekende hiernamaals. Ik houd de vele mooie momenten, die wij mochten beleven , in herinnering.
Toen ik wat ouder werd, konden wij ook heel lang met elkaar in gesprek gaan. Die gesprekken duurden heel lang, maar dat kwam dat we vaak heel diep op sommige zaken konden ingaan. Over Politiek, de Provo, de Politie..maar ook over de oorlog en wetenschappelijkheden etc.
U liet hoe jong ik ook was ook altijd mijn woordje zeggen en met onderling respect. Jong en Oud-belegen, naast elkaar op de bank. Lieve Opa,..wat zal ik U aanwezigheid gaan missen.

Rust zacht, lieve man.

Ronald Bronkhorst, Uw Kleinzoon.

Pa ,wij zijn blij dat wij toch nog op een fijne manier afscheid hebben kunnen nemen .
Wij zullen je erg missen en zijn in gedachten bij je.
Bep

Een mooie man, die Huib. Ik zie hem staan in de deur van \'de Tulp\' met zijn steevast licht geamuseerde blik in de ogen. Hij had tijd voor iedereen; kinderen die voor het buurthuis voetballen; vrouwen die voor joga komen; tieners voor de disco, voor iedereen een vriendelijk woord. Later in \'de Havelaar\', als er muziek is staat Huib te dansen. Met trots sprak hij over zijn zoon de \'provo\'. Eigenlijk was hijzelf de Provo. Zoals hij Ruud Lubbers in \'de nacht van de bom\' wees op de teksten van zijn witte helm. De prachtige film die wij en vooral hij heeft gemaakt op de demo tegen de bom . Goede herinneringen. Huib Lives on!

Verdrietig, dat zo n markante persoonlijkheid er niet meer is.

ik heb u niet heel goed gekend, maar van de verhalen wel begrepen dat u een bijzonder mens was. Zoals donderdag j.l. in een muziekstuk klonk: Mens, durf te leven, Dat is in ieder geval wat u heeft gedaan.
Voor diegenen die achterblijven een groot gemis, hen wens ik de kracht om het verlies van u een plaats in hun leven te geven.

Een goede vriend, een kleurrijke en markante man is heengegaan. Ik denk dat zijn betekenis voor de ouderenemancipatie nog ontdekt zal worden. Veertig jaar heeft hij geposeerd voor ontelbaar veel kunstenaars
(waaronder de beeldhouwer Hildo Krop en de vader van Jeroen Krabbé, die kunstschilder was).
Bovendien staat hij in Amsterdam bekend als \"De Danser\", de voormalige muurbloem, die de gangmaker was op elk feest ! Je beweerde dat je als jongetje al een PROVO was en noemde jezelf op een dag \"de peetvader van PROVO\".
Je gaf me eens een koffiekopje uit Texel, opdat ik je niet vergeten zou........Dat was echt niet nodig, vanuit onze vriendschap had ik al vele verhalen over vroeger mogen beluisteren en een Paradijsvogel (ook nog vredesactivist, nudist, en last but not least: model look voor mijn fotografie), vergeet je niet gauw!!