Bij deze mijn welgemeende condoleances bij het onverwachte overlijden van Huub.. Huub herinner ik me als een aimabel mens, een fijn iemand om af en toe eens tegen te komen in de straten van Boxtel. Hij was op zijn eigen rustige manier een fijne toegevoegde waarde voor Boxtel en z\'n inwoners.
Ik wens Pieternel en verdere familie en vrienden veel sterkte bij dit tragische verlies.

Ik ken Huub niet persoonlijk maar heb altijd zeer genoten van zijn columns die ik op internet en op diverse schaaksites tegenkwam. Altijd goed en met flair geschreven. Nooit saai. Ik bewonderde zijn stijl en brede kennis van de schaakwereld. Hij was absoluut een van de beste schaakcolumnisten van het land. Ik wens zijn vrouw, familie en
vrienden veel sterkte toe met dit grote verlies.

Afschuwelijk nieuws.

In de laatste jaren van mijn Brabantse periode heb ik Huub beter leren kennen. Toernooien, gezamenlijke (schaak)kennissen.

Huub was er altijd. ALTIJD! Vooral voor anderen, die hij altijd met respect behandelde. Een zeer aimabele en erudiete levensgenieter!

En dit is hoe ik mij Huub zal blijven herinneren: altijd optimistisch, altijd vriendelijk, altijd vol energie, altijd betrokken, altijd bereid om iemand te helpen.

Allen, en vooral de naasten van Huub, gecondoleerd met dit vreselijke verlies.

Ik ken Huub niet zo lang als sommigen anderen in deze lijst, maar toch ruim meer dan de helft van mijn leven. Bij het doorlezen van de meer dan 100 lemma\'s in dit register rijst exact het beeld op van Huub zoals ik hem altijd heb meegemaakt. Als schaker, als organisator en als bestuurder. Op Huub deed je nimmer tevergeefs een beroep, hij was terzakekundig en behulpzaam, met het hart op de goede plaats. Voor Boxtel, maar toch eerst en vooral voor Brabant. Niet voor niets was het gedurende een vijftal jaren voorzitter van de NBSB. In die hoedanigheid schreef hij ook een voorwoord ter gelegenheid van het Toernooi voor de Toekomst in 1999. Ik herlees het nog regelmatig en bewonder dan de toon die Huub zo treffend aanslaat. En dan heb ik het nog niet eens over zijn voorliefde voor de popformatie YES, die ik 100 procent deel.

Als voorzitter van HMC Den Bosch wens ik Dubbelschaak \'97 en vooral zijn familie sterkte toe in deze barre tijden

Huub, je was een lieve, zeer creatieve vriend, aan wie ik een voorbeeld blijf nemen. De laatste tijd hadden we weer contact met elkaar, wat geweldig was. Jij wist dat schaken leven was, en omgekeerd. Wat kan het mooi en wreed zijn. Lieve Pieternel, ik wens je alle sterkte.

Charmante bourgondier, warm mens, die ik alleen maar ken van t Boxtel toernooi waarvoor hij me in Frankrijk benaderde.........Per Iphone geantwoord dat ik er aan kwam, ik miste daardoor de eerste 2 ronden.....\\\"geen probleem Hans !\\\"
.
Hoe belangrijk hij als schaker en organisator voor de regio was, zal pijnlijk blijken. Ik leef intensief mee met z\\\'n echtgenote en de zijnen, z\\\'n omgeving. Heel veel kracht en sterkte toegewenst, HansJGdeLange

Ik heb alleen maar hele goede, mooie, gezellige, leuke, fijne, warme, schaterlachende, schakende, \"nog 1 jonge ook al is de bar eigenlijk al dicht en moet ik nog naar huis rijden\", vrolijke, geweldige, aanstekelijke, oprecht geïnteresseerde, originele herinneringen aan een mooi mens! Als ik doorga denk ik dat ik nog wel 1000 dingen kan noemen en die zijn allemaal positief.

Schaken is een ding. Dat is voor mij toch vooral leuk gemaakt door mijn vader en door jou. De polugaevsky zal nooit hetzelfde zijn. Maar veel meer dan dat ga ik vooral het naschaken missen. De spitsvondige intelligente snelle grapjes. Maar ook de te oude Belgenmop. En dan schuddebuikend lachen, met je pretoogjes van achter een leesbrilletje!

Ik heb mijn allerlaatste potje tegen je gewonnen. snelschaken, met z\'n drieën nog (Ramon, jij en ik) in de kroeg op 9 juli, de seizoensafsluiting. Om 23:00 uur stapte ik naar buiten met een goeie glimlach. Huub geveegd! gebeurt niet zo vaak, dus ik was natuurlijk in m\'n nopjes. Goeie vakantie Huub, tot in augustus ergens...

Ik had liever nog 1000 keer van je verloren.

Ine en ik kennen Huub al vele jaren.

Zelf ontmoette ik hem voor het eerst op de schaakclub, waarvan ik in 1974 lid ben geworden. Huub was een van de weinige spelers, waarvan ik het niet zo erg vond als ik ervan verloor, hetgeen nogal eens gebeurde. Dat was nu eenmaal zo,hij schaakte immers gewoon enkele klassen beter dan ik.
Maar Huub liet je altijd in je waarde, prees de goede zetten die je gedaan had en gaf aan waar je de fout in was gegaan.

Vaak leek het er op, dat Huub nog meer genoot van een interessante wending op het schaakbord, dan van het winnen van een partij. Dat de schoonheid van het spel nog belangrijker was dan het wedstrijdelement. Dat neemt natuurlijk niet weg, dat het summum van schaakgenot bereikt wordt, als je een partij met zo\\\\\\\'n geweldige vondst naar je hand weet te zetten, hetgeen Huub regelmatig presteerde en dan was hij daar eigenlijk toch wel trots op.
Het tekent Huub als schaker én als mens.

Gewoon een verrekt aardige vent, die nog eens goed kon schaken ook. Maar hij betekende nog veel meer voor onze club. Medeoprichter, teamspeler, regelmatig terugkerend bestuurslid, creatief organisator, trainer, drijvende kracht in de jeugdopleiding, verslaggever, schaakpromotor, en nog wel wat van dit soort zaken. Maar vooral inspirator.

Dat Ine en ik Huub later ook buiten het schaakleven beter leerden kennen, beschouwen wij als een groot voorrecht. Het was altijd erg plezierig om met Huub in gesprek te raken. Over een goed boek of een mooi stuk muziek. Of WK-voetballen kijken met één oranjebitter per gescoord doelpunt door onze jongens. Diepgaande gesprekken en ook vaak heel veel gelachen.
Huub had een zeer brede belangstelling en grote kennis op velerlei gebied, maar liet zich daar nooit op voorstaan.
Wat telde was vooral belangstelling voor de ander.

Beste Huub, Ine en ik zijn er helemaal stuk van en we gaan je ontzettend missen.
Lieve Pieternel, we leven ontzettend met je mee en hopen dat je de kracht vindt om dit enorme verlies te kunnen dragen.

Op vakantie in Spanje kreeg ik een verontrustende SMS van Diederik... of ik zo snel mogelijk terug wilde bellen. Wat een schok en ongeloof ging er door me heen toen ik het verschikkelijk nieuws over Huubs overlijden hoorde.

Ik ken Huub niet anders dan een altijd ontzettend vrolijke, vriendelijke persoonlijkheid, met een ongelofelijk goed inzicht in het schaakspelletje. Zoals alle Dubbelschakers heb ik ontzettend veel van hem geleerd, en niet alleen over schaken.
Naast dat hij qua schaaknivo vele jaren met kop en schouders boven iedereen uit stak op de schaakclub (hij is zelfs nog regerend clubkampioen) zette Huub zich ook enorm in om van de schaakclub een succes te maken. Vele bestuursvergaderingen hebben we bij hem thuis gehouden, zelfs in de tijd dat hij niet eens in het bestuur zat, want hij wilde nu eenmaal betrokken zijn. En daar was iedereen hem altijd enorm dankbaar voor.
Als schaker was er geen ander die zoveel dinsdagavonden op de club aanwezig was als Huub. Zelfs als hij geen partij had kwam hij gewoon kijken om zich later mee te verdiepen in de analyses van de gespeelde partijen. Altijd interesse in andermans partijen, of het nu die de sterkere of mindere schakers was, hij had altijd tips voor iedereen. En als Huub er tijdens een analyse even niet bij was en er was onenigheid over de beoordeling van de stelling schalde het door de kroeg: \"He Huub, kom eens! Wat vind jij hier nu van?\".

Ook tijdens de externe competitie was het altijd een genot om samen met Huub in het team te spelen. De lange autoritten waren altijd bijzonder gezellig en \'s avonds na de partijen was het altijd heerlijk dineren met een schaakbord tussen de borden biefstuk of vis. En als bonus verscheen en na elke wedstrijd een leuk verslagje dat in het regionaal krantje gepubliceerd werd. Ik heb veel van die verslagjes bewaard... sommige krantenknipsels zullen inmiddels wel meer dan 15 jaar oud zijn.

De laatste keer dat ik Huub zag was tijdens de seizoensafsluiting in Grandcafe Rembrandt. Hij was tijdens het Hoekpion toernooi dat tijdens deze dag georganiseerd werd de beste rapidspeler onder de Dubbelschakers en daarmee kwam eens temeer de naam Huub van Dongen op de bokaal. Helaas zal dit de laatste keer zijn dat zijn naam erin gegraveerd wordt.

Huub... ik zal je ontzettend gaan missen. En dat geldt ongetwijfeld voor alle andere Dubbelschakers, maar natuurlijk vooral voor Pieternel en je naaste familie en vrienden.
Ik wens hen daarom enorm veel sterkte toe.
En Huub, wij spelen later nog wel eens wat potjes schaak!

Net gewandeld met de honden en aan Huub gedacht. Een wandeling met een lach en een traan, maar ondanks dat ik zijn overlijden verschrikkelijk vind, toch vooral een wandeling met een lach. Ik ken Huub al van de middelbare school, we zaten in dezelfde klas. In december van het laatste jaar had hij aan onze scheikundeleraar een buisje stinkgas gevraagd voor een surprise. Tijdens het schoolonderzoek brak dit buisje per ongeluk, de aula moest ontruimd worden en ons schoolonderzoek werd een uur uitgesteld. Typisch Huub.
Na Jon is Huub de tweede van het vriendenteam van de Waltoren uit de jaren 80 die ons in korte tijd ontvalt. Huub was echt de motor van dit team. Eigenlijk schaakte hij veel te goed voor ons, maar hij werd nooit moe om uit te leggen hoe we beter konden spelen. Na een schaakwedstrijd moesten alle partijen geanalyseerd worden, we gingen nooit voor 4 uur in de nacht naar huis. Mijn vrouw heeft haar mening over schakers flink bij moeten stellen. Ze dacht aanvankelijk dat schakers serieuze mensen waren.
Als ik thuis kwam bij ons moeder las ik nog altijd de stukjes die Huub schreef voor het Brabants Centrum. Het vervulde me met trots dat hij zo mooi en leuk kon schrijven. Ik was echt blij voor hem dat hij het NK schaken naar Boxtel heeft weten te halen. Dit had een mooie traditie kunnen worden, maar zonder Huub zal dat niet gemakkelijk zijn.
Pieternel en overige familie en vrienden, heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies. Ik zal nog vaak met genegenheid aan Huub terugdenken.