Ik kan me nog de dag herinneren dat ik ontdekte dat je gestorven was... Ik herinner me zelfs nog hoe het was de dag dat je stierf. Superveel wind, koud, het dak van onze veranda die er dreigde af te waaien,... En dan ineens een bericht op het nieuws: "Een jongen van 13 uit Sint-Katelijne-Waver is om het leven gekomen nadat hij op z'n rollerskates werd gegrepen door een windvlaag en ongelukkig ten val kwam." Ik weet nog goed dat er allerlei namen door mijn hoofd spookten. Zou het iemand zijn die ik ken? Veel (vroegere) klasgenootjes van mij woonden daar. Een paar dagen later kreeg ik van mama te horen dat jij het was. In het derde leerjaar was je mijn beste vriend en we deden veel samen op de speelplaats. Kus of kot, of verstoppertje. Bij Kus of kot vroeg ik altijd kus aan u, hehe. Toffe herinneringen die altijd in mijn hoofd blijven zitten.
In het middelbaar hadden we niet zoveel contact meer, maar dat wil niet zeggen dat jouw dood me daarom minder raakte.
Het is zo oneerlijk dat een jongen van 13 moet gaan... En jij was altijd zo'n vrolijk manneke. Ik herinner me zelfs uw hoog stemmeke nog toen we nog allemaal in het lager zaten.
Lieve Ian, het komt allemaal weer boven nu ik op deze pagina beland. Het was lang geleden dat ik nog eens echt bij je dood stilstond. En als je er goed over nadenkt, zoals ik nu die, besef je nog maar eens hoe hard de realiteit is, en hoe oneerlijk het leven is.
Het ga je goed daarboven...
L.