Irene was een gezellige spontane meid
We hebben elkaar leren kennen bij het HCJMV in hilversum en de Beatrixband waar we toen hedl veel dezelfde mensen kende We hebben samen veel gedaan samen op zondag naar Utrecht Zwemmen ik bij Hzc en jij in naarden dat deden we graag ook naar het strandje
Samen batikcen en nog veel meer.
We zijn na het vrijwilligerswerk en beatrix en getrouwd te zijn elkaar uit het oog verloren Je zus zag ik nog wel eens als er ergens muziek was.Ik ben al heel lang op zoek naar mensen maar kon bepaalde mensen niet vinden En ja mijn geheugen is oke maar wat achternamen betreft niét echt Gisteren kwam dit bericht binnen daar schrok ik erg van .Ik heb de berichten gelezen van wat je allemaal deed Ik vind het prachtig en heb veel respect voor hoe jij van iets negatiefs zulke mooie dingen positievf hebt gemaakt voor anderen !
Dat geeft veel mensen blijheid vrijheid en Inspiratie om door te gaan ! Ik wens de familie nog heel veel sterkte want missen blijft
Een mooie dappere vrouw van binnen en buiten
Ben blij dat ik je heb leren kennen toen
Ik hoop dat waar je nu bent rust hebt

Wat een prachtige dienst, en wat een boel mooie woorden zijn er gezegd door familie en vrienden. Het gaf ons een goed beeld van Irene en duidelijk werd dat zij enorm veel betekend heeft voor anderen. Heel waardevol en iets om trots op te zijn.

Liefs van bas en Linda

Tijdens de herdenkingsbijeenkomst van Irene heb ik de volgende woorden morgen zeggen:
"Lieve Irene,
Wat was ik geschrokken toen jij mij vertelde dat je in het ziekenhuis lag met onbehandelbare longkanker. Zo snel mogelijk ben ik naar je toe gekomen. We hebben gepraat over alle dingen waar jij op dat moment zin in had. Onze vriendschap stond centraal.
Sail Fast, live slow
Het motto waarmee jij leefde. Zo heb ik je leren kennen in Heeg, waar jij zo’n 18 jaar geleden meedeed aan het WK zeilen voor mensen met een lichamelijke handicap. Ik kwam als scout langs om jullie te helpen bij het aan- en afmeren. Bij jou was hulp niet nodig. Jij hupte zelf vanuit de boot de kant op en weer de rolstoel in. In mij zag jij al snel een potentiele zeiler. Meerdere momenten heb jij mij gevraagd of ik niet wilde gaan zeilen. Ik was terughoudend en zag het niet zitten om te gaan zeilen met mensen die werden vastgebonden aan hun zeilboot. Uiteindelijk gaf ik toch jou mijn telefoonnummer. Een paar weken later belde jij mij en zei dat ik het gewoon moest proberen. Ik ben overstag gegaan en kwam zeilen bij het witte huis te Loosdrecht. Een heerlijke zeildag gehad. Al snel werd het ieder weekend zeilen op Lelystad en overnachten bij jou.
Een aantal wedstrijden hebben we samen gevaren. In Bergum in Ufo’s; bij harde wind leek het wel een duikboot. Jij als fokkeniste, voorin de boot, helemaal nat.
In de Sneekweek, in een randmeer : harde wind en starten na de regenboogklasse. Dit was wel wat gevaarlijk. Ik moest toen een keer snel overstag en hoorde “NEE, STOP”. Ik keek naar voren en wat bleek jij zat nog op het gangboord. Had ik de overstag doorgezet, was jij overboord geslagen.
De laatste wedstrijd die wij samen hebben gevaren, was het WK Sonar te Cadiz. Prachtige wedstrijden, alleen lukte het jou lichamelijk niet meer om deze serie af te maken. Ik bleef zeilen en jij stortte je vol overgave op je nieuwe hobby: jureren bij wedstrijden.
Onze vriendschap is blijven bestaan. Wanneer jij wedstrijden had op Sneek sliep je bij mij en wanneer ik cursussen had in Utrecht sliep ik bij jou. Samen zijn wij naar de paralympische spelen te Sydney geweest. Daar hebben wij midden in de haven gezeild in een acces dinkey, wat was dat TOP. Als we samen waren dan kletsten, roddelden, discussieerden, lachten en huilden we vele uren. En natuurlijk was er ook de telefoon, waar jij midden in de nacht nog wel eens gebruik van maakte. Ja gesprekstof was er genoeg. Irene weet je het nog: is het nu gehandicapt zijn of een functie beperking hebben. Hierover zullen wij het nooit meer eens kunnen worden.
Mijn lieve vriendin Irene, jij hebt mij prachtige herinneringen gegeven. Ik blijf deze koesteren.
Ik wens je een goede, rustige en zeiltocht toe.
Vaarwel Irene"

Jaren geleden was Irene een klant van mij toen ik als werkcoach werkte bij een grote organisatie. Ik heb met haar een fijn gesprek gehad en heb haar kunnen helpen en daar was ze dankbaar voor. Ze heeft mijn naam onthouden, want eind vorig jaar ging het niet zo goed op diverse gebieden en ze belde mij op.. We hielden wekelijks contact en ik probeerde het één en ander voor haar op te lossen via de mail binnen mijn organisatie en dat lukte. Niet eens hetgeen dat hoorde bij mijn werk op dat moment, maar omdat ik dat wilde doen. Waarom? Omdat Irene iemand was die zelf enorm haar best deed om andere te helpen en ik bewonderde haar mens-zijn, gevoel voor rechtvaardigheid en haar strijdvaardigheid.
Ik schrok ervan dat zij nu is overleden en ben in gedachten bij haar familie en vrienden.
Irene: ik zal net als jij altijd voor rechtvaardigheid gaan en zal heel vaak aan je denken!

Lieve Irene,

Vele jaren woonde je als onze buurvrouw naast ons. Het is een enorm gemis, nu je er na al die jaren niet meer bent. Bedankt voor al je goedheid en bereidwilligheid. Een buurvrouw om nooit te vergeten.

De buurtjes,
(Bert en Riet)