Als ik aan isis denk, denk ik aan sterk maar ook zacht, volwassen maar ook jong, ik denk aan drukte maar ook rust, sociaal maar ook opzichzelf. Ik denk aan sterke mening maar ook open-minded en empathisch. Ze was niet zomaar een mens maar zeer talent vol mens, niet alleen met sport maar ook talentvol als mens in haar communicatie met anderen. Haar vermogen om sociaal te kunnen zijn met veel mensen, maar tegelijkertijd Haar rust kunnen vinden in zichzelf. Even afstand van de drukte... rust even tot zichzelf, op die monten liep ik even naar der toe; "hoe gaat het?, je bent rustig vandaag", waarop ik als antwoord kreeg; " ja dat klopt, even tot mezelf" ik vond dat mooi en sterk.
Als ik aan isis denk , denk ik aan haar oprechtheid en eerlijkheid. Aan de momenten dat ze het niet eens was met mijn kapsel keuze. Haar talent om eerlijk te zijn zonder te kwetsen. Ze liet me weten dat ze niet eens wat met de stijl maar het wel mooi vond staan.
Als ik aan isis denk, denk ik aan een jong meisje dat nog zoveel had kunnen laten zien in deze wereld, was de wereld maar, eerlijk en lief, sterk en zacht. Druk en rust als isis... dan had zij misschien haar plekje kunnen vinden.
Isis ik ben dankbaar dat ik je die 3 jaar heb mogen kennen, ben dankbaar dat ik je heb mogen helpen als trainer. Ik heb veel mensen gezien over de jaren heen, weinig die bij mij een indruk hebben achtergelaten.
Een groot gemis in de groep en een leegte die voelbaar blijft.
