Wat een goede herinneringen aan een sterke man die ik nooit zal vergeten.
Het stemt mij zeer droef.
Ferdi Van den Haute

Beste Manfred en Jurgen,
Gecondoleerd met het overlijden van jullie vader. Ik wens jullie, en jullie gezinnen, veel sterkte en kracht met het dragen van dit verlies. Ik herinner mij jullie vader als een indrukwekkende persoonlijkheid, met een passie voor wielrennen wat hij ook zelf tot op hoge leeftijd bleef doen.
Ik zal op woensdag via de live stream aanwezig zijn.

Veel sterkte voor bea van Marechal en Marianne Desmet

MANFRED KRIKKE – ENIGE HERINNERINGEN
Ik leerde Manfred kennen in 1979 toen ik in dienst kwam als directeur van zijn Holding. De veelal innovatieve bedrijven waren het resultaat van de creatieve en actieve geest van Manfred en vooral actief in de systeembouw. Een van de bedrijven, Remco, gebruikte toen al in 1979 een computerprogramma om de staalconstructie van grote hallen te optimaliseren. Helaas kwam Nederland in 1980 in een recessie terecht met bancaire rentetarieven boven 10%. Door de recessie was er nauwelijks groei meer in de orderportefeuilles. Veel van de Holding bedrijven waren enigszins ondergekapitaliseerd met als gevolg hoge rentelasten op de bancaire schulden. Daarom hebben Manfred en ik toen besloten om een aantal bedrijven af te stoten.
Maar Manfred was al met een nieuw project begonnen: de opzet van een handelsbedrijf in racefiets onderdelen en kleding van topmerken. Hij was zelf een zeer actieve (en misschien wel fanatieke) racefietser. Na een eervolle uitnodiging nam hij eens deel aan een wielerwedstrijd in Frankrijk. Maar hij kwam te vallen en brak zijn pols. Desondanks stapte hij weer op de fiets en finishte het parcours teleurgesteld omdat hij niet de winnaar was geworden.
Manfred was een liefhebber van snelle auto’s. We gingen samen eens in zijn Porsche naar Veltec in de buurt van Gent. Op de terugweg reed hij ca. 200km/u over de Belgische snelweg.
Manfred en Wil hadden een chalet in Lenzerheide. Na een skivakantie in Colorado stelde Manfred voor om The Lodge in Vail te kopen. Ondanks de opportunity heb ik dit afgeraden omdat de noodzakelijke financiele middelen ontbraken en het management in de USA niet moest worden onderschat.
Manfred en Wil hebben geweldig geholpen in de periode van de ziekte van mijn eerste vrouw Annemie en haar behandeling in New York. Ik zal ze hiervoor altijd zeer dankbaar blijven.
Na mijn vertrek eind 1984 hebben Manfred en ik elkaar nog af en toe gesproken. Ik zal me Manfred Krikke blijven herinneren als een bijzondere “self made” man met een positieve en actieve instelling.
Een goede vriend is heengegaan.
KRIJN REITSMA

Op 4 januari overleed Manfred Krikke op 90-jarige leeftijd. Toen ik begin jaren tachtig mijn eerste aarzelende schreden op het wielerjournalistieke pad zette, nam Manfred Krikke de Firma Rentmeester over van de gelijknamige Zeeuwse ex-renner, om daarmee zijn droom – een groot wielrenner worden – op een gesublimeerde manier waar te maken. Het was zijn kracht maar ook zijn achilleshiel. Want vaak nam de supporter in hem de overhand op de zakenman. Zijn successen zijn bekend: de PDM-ploeg, die drie jaar achtereen de Wereldbeker won, en Bart Brentjens, die op Krikke's American Eagle het eerste Olympische goud op de mountainbike won, zijn de parels aan zijn kroon. De keerzijde was de Intralipid-affaire, die de PDM-ploeg in 1992 uiteindelijk de kop kostte. Het gaf Krikke een dreun, waarmee hij jaren heeft geworsteld. Achter zijn aimabele voorkomen stak ook een man die hard kon zijn, voor zichzelf en voor anderen. Dat leverde wel eens frictie op, zo ervoeren we uit verhalen van vertrokken werknemers. Dingen moesten gaan, zoals Manfred het wilde. En zo niet, dan had je een probleem. Daar liepen ook zijn zonen Manfred en Jurgen, die zielsveel van hun vader hielden, geregeld tegenaan. Dini en ik onderhielden een band met hem (en zijn al veel eerder overleden vrouw Wil), die het zakelijke verre oversteeg. Met zijn bedrijf heeft Manfred vanaf het begin Wieler Revue (en later Wieler Magazine) op vele manieren ondersteund, niet in de laatste plaatst via een ruimhartig advertentiebudget. We zullen Manfred herinneren als een eigenzinnige, innovatieve en gedurfde zakenman, maar toch vooral als een warme en emotionele man, met wie het tijdens winterse etentjes heerlijk discussieren was. Hij ruste in vrede.
Evert de Rooij

Manfred (en Bea) waren onze onderburen. Onze ontmoetingen waren plezierig en liefdevol.
Ik heb hem menigmaal mogen begeleiden door onze Residentie als we samen van een bespreking weer naar huis gingen. Ik heb genoten van zijn manier van communiceren: respectvol naar anderen, meningen vol levenswijsheid en danbaarheid aan de mensen om hem heen. het zijn die mensen (en vooral ook Bea) die ik heel veel sterkte toewens aan het verwerken van het verlies van Manfred.