Na vele jaren, vanaf begin 70-er jaren hebben we wekelijks met elkaar gesport zowel op het veld maar vooral ook in de zaal. Na het afstuderen hebben we bijna allemaal onze activiteiten bij HTCC afgebouwd en vestigden ons door het hele land. Toch bleven we elkaar regelmatig opzoeken, eerst op een jaarlijks toernooi en later op onze reünie en genoten we van alle verhalen en gebeurtenissen. Ook Jan was een trouwe en gezellige aanwezige, net als vroeger op het veld.
De laatste keer hebben we uitgebreid gesproken over de ziekte die hem geveld heeft. Jan was open over zijn situatie en voelde zich op dat moment naar omstandigheden goed. Ondanks alles hebben we met elkaar die dag veel leuke en dierbare herinneringen gedeeld. Gelukkig zijn die ook op beeld bewaard gebleven.

Jan, we gaan je enorm missen. Je was een fijn en altijd oprecht mens. Wij wensen Anne Marie en de familie en vrienden veel sterkte met dit grote verlies.

Hans en Wilma Engelen

Beste Anne-Marie,
Gecondoleerd met dit grote verlies en ik wens jou en zijn familie héél veel sterkte!
Ik ken Jan al vanaf zijn studententijd toen hij met mijn broer Rob Pulles hockey speelde bij HTCC in het studentenelftal. Ook woonde hij en mijn broer in de Doelenstraat. Mooie tijd.
Ik ben blij dat ik hem op de laatste reünie in 2018 nog gesproken heb. Hij was een aimabele man, rustig en vriendelijk. We zullen hem zeker blijven herinneren! Nog maals sterkte.

Voor ons was Jan gewoon altijd Banjo gebleven. We kenden elkaar van de studietijd, maar vooral vanwege het huis aan de legendarische Doelenstraat 18. Het was de tijd van toenemende maatschappelijke vrijheid, waarvan wij de volledige ruimte opeisten. De onbevangenheid en zorgeloosheid met al die gelijkgestemden in dat huis bleken achteraf meer karaktervormend dan dat we toen voor mogelijk hielden. We deden gewoon en heel intens “gewoon”. Daardoor raakten we verbonden voor het leven. Later en wonend in een uithoek van het land zagen we elkaar nog slechts op reünies, waarvan we geen trouwe bezoeker waren. Kenmerkend is toch altijd weer als je elkaar zag, dat je “gewoon” weer verder ging waar we ooit waren gebleven.

Vorig jaar wilde ik verzuim op enkele reünies goed maken, door een grootse reünie hier in het Helderse te houden met een heuse herhaling van onze fameuze bottertochten nu bijna 50 jaar geleden. Wat had hij dat graag met zijn oude club willen herbeleven, echter de slagingskans van de therapie leek veelbelovend en hij legde terecht daar zijn prioriteit. Wat hadden wij graag Jan en Anne-Marie verwelkomd in Julianadorp.

En ondanks dat Paul ons op de hoogte hield zijn we heftig geraakt door het onvermijdelijke, maar meer nog door het definitieve en onomkeerbare ervan.

Het gezamenlijk en in grote vrijheid ontdekken van je eigen persoonlijkheid heeft een band voor altijd geschapen en zo zal Banjo voor altijd deel blijven van ons leven. Soms schiet je wat te binnen en loop je met een glimlach rond. Dat zegt alles.

Toch voelt het heel afstandelijk om in deze Coronatijd nu dit mailtje te sturen zonder de mogelijkheid elkaar te steunen.

Anne-Marie weet dat wij in gedachten bij je zijn en we loggen morgen in opdat we er toch een beetje bijzijn.


Liefs

Gert en Nelleke de Haas

Gedurende je leven kom je mensen tegen die een verrijking zijn in je leven. Waarvan als je met elkaar aan de praat raakt, niet uitgepraat raakt over welk onderwerp dan ook.
Vooral Jan zijn humor en levenswijzen, een wijze les waren voor eenieder om hem heen, in het bijzonder voor mij. De momenten met Jan, de lange gesprekken tijdens de autoritten- en de lange werkdagen, zullen in mijn herinnering blijven.
Anne-Marie, wij wensen jou, de familie en nabestaanden alle sterkte en kracht toe met dit grote verlies.
Weet dat wij in gedachten bij je zijn.
Warme groet,
Ben en Bettina