Zeven jaar geleden leerde ik Jan Kies kennen tijdens een sollicitatie gesprek. Het eerste contact en het uiteindelijke gesprek was binnen enkele uren geregeld. Ik trof een man met een bijzonder charisma, en persoonlijke interesse in mijn manier van denken. Het gesprek heeft eigenlijk nauwelijks over vakinhoud gegaan. Dat kwam de twee jaar die volgden nog vaak voor. Daarna heb ik het bedrijf verlaten. De tijd die ik er had was bijzonder, dat kwam onder andere door Jan en het team dat hij gesmeed had. Tijdens en na mijn dienstverband heb ik het met oud-collega's nog vaak gehad over mijn tijd in Barendrecht. Op tijd in de meeting, voorbereid in de meeting, Sales Excellence, de "war room" anekdoten die nog vaak besproken worden.

Jan gaf me vertrouwen dat ik meer kon dan ik kon toen ik binnenkwam. Inmiddels heb ik een ander carriérepad gekozen, een carriérepad waarbij Jan af en toen nog wel eens dingen influistert. Lessen die ik leerde en waarvan ik het op dat moment absoluut niet leuk vond dat Jan ze me leerde. Maar wel lessen die me hebben geholpen naar de plek waar ik nu ben. Dank daar voor!

Ik wens de familie, vrienden en oud collega's aan de Zeemanstraat heel veel sterkte. Mijn gedachte is bij jullie.
Groet,
Falko

I was so sad to hear this news. I met Jan several times with work and had many Teams conversations with him during my time at Wartsila. Jan was so engaging, warm and friendly. He was a delightful man and I very much enjoyed my conversations with him. He had a great sense of humour too! My deepest sympathies to his family.
Simon Fleming

Lieve Jan,

Ik heb je niet vaak gezien, maar vaak genoeg om te zien dat je een mega lieve en gezellige vader was voor Sophie. Dan waren we op school na een lange of juist korte dag en moesten we naar huis “ga maar alvast meiden, papa komt met de cabrio”. Dat is hoe ik Jan herinnerde. Ook het samen lunchen of avondeten wat jullie deden op de donderdag, de dag dat Sophie geen tijd had om samen naar het terras te gaan. Een speciaal moment om aan terug te denken voor Soof en voor de meiden van school.

Mijn laatste herinnering en Soof haar laatste herinnering was de diploma uitreiking. Het had nooit het laatste moment moeten zijn, maar wat was het prachtig. Jan gaf mij een knuffel en zei “Jet, van harte met jouw diploma, goed gedaan” ik zal het nooit vergeten Jan.

Ik en Soof zijn samen met school in Marrakech geweest waar we 24/7 tijdens het klaarmaken of aan het zwembad keihard het nummer “mon amour” meezongen. Om dit nummer nu te moeten horen bij de uitvaart raakt mij, maar brengt ook mooie herinneringen terug.

Jan, het gaat je goed, ik hoop dat je nog veel rondjes kan rijden boven in de cabrio en dat het een mooie plek is daarboven.

Heel veel liefs en knuffels
Jetje Rutgers ♥️

Rust in vrede