Wat Kan kon kon Kan alleen.
Wat bezielt mij – op meer dan 9000 km vanaf Haren – om enerzijds héél bedroefd te zijn, met veel pijn in mijn hart en anderzijds met ontzettend veel waardering stil te staan bij hetgeen meneer Kan voor mij heeft betekend.
- Allereerst, ondanks een cijfer 1 voor het onderdeel zwemmen bij het toelatingsexamen van de ALO, werd ik door toedoen van de heer Kan voorwaardelijk toegelaten. Zijn argument ‘hij heeft bewegingsvaardigheden, alleen kan hij (nog) niet zwemmen. Het is de taak van de ALO om hem die vaardigheden aan te leren’. Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik aan het eind van het 2e jaar, nadat ik alle moed bij elkaar geschraapt had, aan de zwemdocent vroeg: ‘Meneer, u geeft mij al twee jaar les, maar ik heb tot nu toe nog nooit een aanwijzing van u mogen ontvangen’. Zijn antwoord sprak boekdelen: ‘Ranjit, leer eerst zwemmen, dan pas kan ik je een aanwijzing geven voor verbetering’.
- En, in 1972 ging ik als toeschouwer naar de Olympische Spelen en mocht, allereerst door toedoen van conrector Jan Kan en medewerking van desbetreffende docenten, al mijn tentamens in de vakantie van te voren maken. Wat een enorme en geweldige opluchting. Heel bijzonder!
- Verder heb ik mij in 1972 ingeschreven voor een tweejarige cursus Ambtenaar Lichamelijke Opvoeding, Sport en Sportzaken in Zwolle. Deze cursus is bestemd voor MO’ers die werkzaam zijn als ambtenaar bij sportbureaus, en…..ik werd uiteraard afgewezen, alweer!! Maar wederom, door toedoen van conrector Kan, werd ik toegelaten, onder voorwaarde dat ik pas op vertoon van mijn diploma MO-Lichamelijke Opvoeding mijn certificaat van Sportambtenaar zal ontvangen, tenminste, als ik ook voldoe aan de exameneisen. Dat alles is ook werkelijkheid geworden, dankzij alweer meneer Kan!
Ik ben speciaal naar de viering van het 100-jarig bestaan van de ALO Groningen gegaan om o.a. meneer Jan Kan te ontmoeten. Helaas vertrok hij meteen na de docentenreünie en bleven de contacten beperkt tot telefoongesprekken.
Meneer Kan, masha masha danki pa tur kos, drumi dushi (Meneer Kan, hartelijk bedankt voor alles en slaap zacht). Aan de familieleden, in het bijzonder Jacqueline en Kees, veel sterkte met het tijdelijk verlies van een zeer dierbaar persoon.
Ranjit (Rein) Persaud, mede namens oud-ALO’ers Tico Anthonia en Etienne Siliee Willemstad – Curaçao – 19 maart 2020