Wat een ver-schrik-ke-lijk bericht dit... En hoe schrijf je in vredesnaam hier een reactie op?
Jan, ik heb zo ontzettend veel aan je te danken. Vooral dankzij jou ben ik verder gegaan met pianospelen en zingen. Door mijn familie werd mij jarenlang ingeprent dat ik niet muzikaal ben, maar jij hebt vanaf het begin al gezegd dat ik wel degelijk talent had en hebt me gestimuleerd om dat verder te ontwikkelen, wat uiteindelijk heeft bijgedragen aan het aangaan van een uitwisselingsjaar. Ook ben ik door jou gestimuleerd om op te treden op praktisch alle speelavonden op de waerdenborch. Iets wat nog een jaaaarenlange doorwerking heeft gehad. Het immer uitgesproken en uitgestraalde vertrouwen dat je in me had was ontzettend motiverend.
Bij de speellessen muziek was je credo altijd: praten over muziek doen we wel in het theorie-uur, tijdens de praktijklessen gaan we spelen, spelen, spelen. En dat deden we en dat was ontzettend leerzaam!
Grappige herinnering: toen Stefan en ik in 6V als tenoren expres een mineurterts zongen ipv een majeur-, moest je daar hartelijk om lachen.
Ik koester nu het (bijna) jaarlijkse dagje uit dat we de afgelopen vijf jaar samen hadden toen ik tijdens de zomer weer even op vakantie was in Nederland tijdens mijn studie in Uppsala. Het is al vaak genoemd: een ontzettend lieve, oprecht geïnteresseerde en motiverende man. Ook je rustgevende en nuchtere adviezen hebben mij echt geholpen.
Aan jou heb ik ook te danken de geweldige serie van Sjövall-Wahlöö. Een van de zovele interessante boeken, locaties of muziekstukken die je paraat had. Altijd inspirerend.
Ik vind het zo ontzettend jammer dat je er niet meer bent. Ik dacht laatst nog aan je, om binnenkort weer eens af te spreken, omdat ik nu weer gesetteld ben in Nederland, maar dat zal er nu nooit meer van komen... Met jou sterft ook een deel van mij. Bedankt dat je in mijn leven bent geweest. Veel liefs xxx.
Ik wens de nabestaanden heel veel sterkte.