Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Jan van de Schoot

07-06-194305-12-2017
      Dit is een algemene kennisgeving om u op de hoogte te brengen van dit verlies. U kunt dit bericht delen met andere bekenden. Naast informatie rondom het afscheid kunt u hier ook zelf reageren. Uw herinnering, reactie of condoleance wordt zeer op prijs gesteld.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • En deze foto mag zeker niet ontbreken!
        reactie 78   |   niet OK

        Marijke - Tilburg
        15 december 2017

        Deel deze pagina:

      • reactie 77
        Sandor & Einat

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Sandor & Einat - Utrecht

        15 december 2017

      • Voor waar, voor waar, de Van der Schoten vijfhonderd jaar!
        reactie 76   |   niet OK
        Kijk ze daar staan, fier en feestelijk, open en bloot,
        Van dik tot dun, van klein tot groot,
        Stamouder, kind, kleinkind of anders echtgenoot;
        Op dit feest als soort-, lot- en/of deelgenoot,
        Ontsproten aan Riet haar moederschoot,
        Onze Jan, hij heeft het waarachtig niet verkloot,
        De mater en pater familias van deze volksstam, genaamd: Van der Schoot.
        Van der Schoot is eigenlijk de verleden tijd van schieten,
        Zoals echtgenoot natuurlijk past bij echt genieten.
        Drie telgen mochten aan Riet en Jan ontschieten
        Waarvan zij waarlijk wisten te genieten,
        En die er ook in slaagden hun eigen tuintje te begieten,
        En zes kleinkinderen de wereld in stieten.
        Muziek zit bij allen in het dna, genetisch in het bloed.
        Met noten, mollen en kruizen zijn kinderen en kleinkinderen opgevoed,
        Klanken produceren, van knetterhard tot honingzoet.
        Zware basale tonen van Jan's bas in overvloed,
        De kroost bespeelt daarnaast het eigen instrument met glans en gloed:
        Zij vormen samen het muzikale Van der Schotelijk erfgoed.
        Vroeger op de boerderij, nooit van zessen klaar;
        Riet deed graag een dansje en zette bloemstukken in elkaar,
        Jan RABO-bestuurder, muzikant, duizendpoot, handige knutselaar.
        Kinderen, gehuwd, zes kleinkinderen, een hele schaar;
        Het is niet te bevatten, en toch echt waar,
        Ze zijn nu samen precies vijfhonderd jaar!
        Met vreugde hebben wij hier vrolijke en feestelijk tonen over u allen uitgestoten,
        Onze felicitaties zitten daarin opgesloten:
        Lange leve al die Van der Schoten!!!!!


        RSO Fanfare “De Maatschappij van 18.22”

        Fanfare "De Maatschappij van 18.22" - Hilvarenbeek
        13 december 2017

        Deel deze pagina:

      • Jan en zijn orkesten..
        reactie 75   |   niet OK
        De Es-bas, de Bes-bas, de ringbas, de bombardon, de sousafoon.
        In het orkest begeven ze zich letterlijk en figuurlijk zelden op de voorgrond.
        Ze zitten tijdens een concert doorgaans op de achterste rij.
        Moet er gemarcheerd worden, dan lopen zij meestal achteraan.
        Zijn er solo's te spelen, de bas komt zelden aan de bak.

        Zijn ze dan ook niet belangrijk in het orkest, de bassen?
        Wis en waarachtig wel.
        Zij zorgen voor juist die volle klank.
        Niet zelden geven zij mede het tempo aan.
        Als je als acteur een rol moet spelen die dicht bij jouw persoonlijkheid ligt, dan noemen ze dat “type-casting”.
        Jan van der Schoot leek welhaast getyp-cast om de bas te spelen.
        Hij had niet de behoefte voorop te zitten of te staan.
        Hij voelde zich thuis op die achterste rij.
        Het had bovendien tot voordeel dat hij dan ook heel de rest kon overzien.
        Dat lag hem wel: overzicht hebben.
        Speelde hij dan alleen maar stilletjes daar op de achtergrond zijn partij?
        Nee hoor: hij zorgde er wel voor dat hij gehoord werd en speelde, letterlijk en figuurlijk, zijn partij graag mee.
        Begreep hij de aanwijzingen van de dirigent niet, of meende hij zelfs dat die er gewoon naast zat, dan was Jan er niet de man naar om te denken “dat zal wel”, maar liet hij luid en duidelijk blijken dat hij een andere mening had.
        En ook als er in verenigingsverband, bij St.Willibrordus, bij het RSO, bij de fanfare “De Maatschappij van 18.22”, dingen gebeurden die hem niet aanstonden, ook dan maakte Jan van zijn hart geen moordkuil en kwam je snel te weten dat hij een andere mening was toegedaan.

        Ik maakte met Jan kennis toen ik, als buitenstaander, gevraagd werd om binnen het Regionaal Senioren Orkest Midden Brabant eens mee te denken over de toekomst van het orkest.
        In die werkgroep zat ook Jan.
        Ik merkte aan hem zoiets van “...wat moet die vreemde vent en hoe kan die nou een mening hebben over hoe het met het RSO moet...”
        En als ik tijdens een van onze werkgroepvergaderingen al het lef had een opmerking te maken, dan zag ik aan Jan's gezicht dat mijn bijdrage kritisch werd gewogen.
        Was dat negatief?
        Integendeel, het demonstreerde de grote betrokkenheid van Jan bij ZIJN orkest, en dat was bij St.Willibrordus niet anders, en de zorg en verantwoordelijkheid die hij daar voor had en voelde.
        Met Frans van Riel vormden wij met z'n drieën de subwerkgroep “Amusementswaarde”.
        Jan en Frans hadden daar een uitgesproken mening over en ik als nieuwlichter moest mijn inzichten en ideeën bij de heren goed motiveren en onderbouwen.
        Het was geen kwestie van hakken in het zand, of zo, maar oprechte zorg: Wat is reëel? Wat is haalbaar? Wat past bij ons? Gaat de club dat accepteren?
        Goede vragen dus, die ons overleg nuttig maakten en diepgang gaven.
        En we zijn er met z'n drieën goed uitgekomen en hebben een verslag neer kunnen leggen waar we ook alle drie achter stonden.
        Jan en ik hebben elkaar in die tijd leren kennen en weten waarderen.
        En ook, toen ik korte tijd later tot het bestuur van het RSO mocht toetreden, bleek Jan één van die leden te zijn die bestuurders kritisch, maar zeker ook met open vizier, volgde en tegemoet trad.
        Die zelf nooit te beroerd was om wat extra's te doen: hij was een van de drijvende krachten als het bijvoorbeeld om de logistiek van het orkest ging.
        En nogmaals: zo, vertelde Henk van Gestel mij, was het ook bij St.Willibrordus.
        Hij was ook niet altijd even makkelijk.
        Als in zijn ogen afspraken niet werden nagekomen, nou, dan nam de heer Van der Schoot geen blad voor de mond, maar.....altijd oprecht en altijd met het belang van de vereniging als uitgangspunt.
        En zo heb ik hem nog beter leren kennen binnen de gelederen van de aan het RSO ontsproten Fanfare “De Maatschappij van 18.22”.
        Ook dat was Jan z'n club.
        Het ontwerp van ons fanfare-vaandel was mede van zijn hand en als handige doe-het-zelver was hij ook degene die het prachtige prototype van dat vaandel vervaardigde, waarmee wij ons als fanfare aan de overige leden van het RSO konden presenteren op ons interne jubileumfeest in Goirle.
        In de wetenschap dat hij ernstig ziek was heeft niet alleen hij, en hebben niet alleen jullie als gezin en familie, maar hebben ook wij als RSO-leden genoten van jullie gezinsoptreden op ons officiële jubileumconcert in Elckerlyc, nog maar een kleine zes weken geleden.
        We wisten hoe hij er naar toe had geleefd en we waren er bang voor dat het een van zijn laatste publieke optredens zou zijn, maar dat het zo snel zou gaan konden we geen van alle bevroeden.
        Wij, leden van St.Willibrordus, het Regionaal Senioren Orkest Midden Brabant en van de fanfare “De Maatschappij van 18.22” zijn blij dat we hem één van ons mochten noemen.
        Wij wensen jou, Riet, en jullie, kinderen en kleinkinderen, heel veel sterkte toe nu jullie zonder hem verder moeten, maar hopelijk dient het tot troost dat wij trots op hem zijn en waren, dat we hem dankbaar zijn voor alle rollen die hij binnen onze gezelschappen gespeeld heeft en dat ook wij hem èn zijn sonore basgeluid node gaan missen.
        Lieve Rie

        Michiel - Hilvarenbeek
        13 december 2017

        Deel deze pagina:

      • Jan, die zijn talenten inzette... ook voor anderen
        reactie 74   |   niet OK

        Bernadette - Hilvarenbeek
        13 december 2017

        Deel deze pagina:

      • Immuun voor verdriet
        reactie 73   |   niet OK
        Zou je ooit immuun worden voor verdriet?
        Immuun voor de pijn die je voelt als je slecht nieuws te horen krijgt?
        Immuun voor de tranen die over je wangen rollen wanneer je je eigen opa ziet lijden op een ziekenhuisbed?

        Ik denk dat je niet immuun hóeft te worden voor je tranen. Want verdriet verbind je. Met je vrienden, met kennis, en met familie. Dus laat die tranen maar lopen.
        Want mijn opa is die tranen meer dan waard.

        Madelief - Hilvarenbeek
        12 december 2017

        Deel deze pagina:

      • Jan en het RSO
        reactie 72   |   niet OK
        Jan van de Schoot en het RSO, een niet weg te denken eenheid.
        Door Jan ben ik in 2011 lid geworden van het RSO.
        Een fijne warme muziekvereniging waar Jan al sinds 2001 lid van was.
        Naast muzikant zijn was Jan véél meer voor het RSO.
        Hij was de spil van de logistieke groep en daarbij ook nog een alleskunner.
        Reparaties of logistieke oplossingen bedenken, je kon altijd een beroep op hem doen
        en dat was nooit tevergeefs, ongeacht de vraag.
        Ook toen het idee er lag voor het oprichten van een authentieke dorpsfanfare.
        Het was voor hem en ook voor Riet al snel duidelijk welke beeld zij hierbij hadden.
        En beiden zetten zich hier volledig voor in, er moest garen op deze klos komen.
        Zo was Jan zijn drive en zo heb ik hem ook gekend.
        De fijne herinneringen aan Jan zal ik blijven koesteren.
        Wij zullen hem erg gaan missen bij het RSO.

        Jan - Diessen
        12 december 2017

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 71   |   niet OK
        Een mooie dierbare herinnering aan Oom Jan is het feest dat jullie gaven voor zijn 70ste verjaardag. De fijne tijd die ik bij jullie heb gehad op de boerderij als klein meisje, kwamen toen weer boven. Die dag vroeg Oom Jan of wij zijn opgeknapte tractoren wilden zien. Vol passie vertelde hij over hoe hij de onderdelen bij elkaar had verzameld en weer opknapte.
        Een lieve vriendelijke toegankelijke oom met een brede glimlach.

        "Wat je in je hart bewaart, raak je nooit meer kwijt"

        Een warme dikke knuffel,
        Willemein, Jan, Line en Laut

        Willemein - Bilthoven
        11 december 2017

        Deel deze pagina:

      • Warm afscheid en warme herinneringen
        reactie 70   |   niet OK
        Lieve familie van de Schoot,
        Wat was het warm, mooi, ontzettend verdrietig, maar ook onwijs krachtig afgelopen zaterdag. Jullie hebben ome Jan echt een prachtig afscheid gegeven! Als ik terugdenk aan de warmte en saamhorigheid die jullie als gezin uitstraalden krijg ik weer kippenvel.
        Als ik mijn ogen sluit en aan Ome Jan denk, zie ik een man voor me met een stralend gezicht. Met een warme lach: soms breed, hardop lachend (ik hoor hem lachen aan tafel bij ons pap en mam op de verjaardagen), soms wat meer ingetogen, een glimlach met de lippen op elkaar waar ik dan een knikje bij kreeg. En met eigenwijze (dat hebben we ook vaker gehoord zaterdag :) ), haast jongensachtige ogen die je dan aankeken.
        Ik moet ook direct denken aan Ome Jan bij de Harmonie. Dat is echt iets wat ik als klein meisje zo goed onthouden heb: bij de intocht van Sinterklaas in Haghorst of de Carnavalsoptocht van de Durdauwers was ome Jan er altijd bij. Ons pap en mam zeiden ook altijd, kijk daar komt Ome Jan weer aan. En wij maar zoeken naar oogcontact met de laatste rij. Hij gaf ons vaak een knipoog en een knikje als ie dan voorbij liep. Wat voelde ik me dan trots als klein meisje langs de kant...
        Lieve familie, het verdriet en gemis is groot. Heel veel liefde en kracht gewenst om het verlies van Ome Jan een plaatsje te geven. Hopelijk helpen deze mooie herinneringen daar bij.
        Veel liefs,
        Daniëlle & Martin van Bers - van Gestel



        Danielle - Tilburg
        11 december 2017

        Deel deze pagina:

      • reactie 69
        Wouter

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Wouter - eindhoven

        11 december 2017

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.