In je leven ontmoet je mensen. Ze kruisen je pad en je mag een tijd lang met ze optrekken, meelopen, meeleven. Sommige mensen zijn extra bijzonder en worden je heel dierbaar. Wat zijn wij dankbaar dat we ( ieder op onze eigen manier) Jan hebben mogen kennen. Marco als buurman van de tuin, toen hij het bedrijf van Henk overnam en Jan als gezellige bevlogen tomatentuinder kreeg. Ook een behulpzame buurman. Marco herinnert zich dat Jan , hij zat er nog maar net, hem kwam helpen in de Chrysanten tijdens de oogst. Gelijk even praatje en kennismaken. En later ook eens de kas naliep toen we op vakantie waren.
Mijn herinnering gaat terug naar de tijd dat ik met Stefanie de kabouters bij de scouting leidde en bij haar thuis kwam om programma te maken. Openhartig, verwelkomend, geïnteresseerd, ( nieuwsgierig 😄) stoer, Westlander en man van de wereld , optimistisch, muziekliefhebber, levensgenieter en levenskunstenaar. En als een echte van Ruijven ( dat ontdekte ik later) jongensachtig gein trappend. Vervolgens ging ik met Stef op interrail en op kamers in Den Haag.
Maar onze wegen zouden elkaar pas echt kruisen toen Twan als dreumes in 2003, samen met Lot en later ook Madelief, iedere week bij jullie kwam spelen. Hij kreeg een plekje in jullie familie en jullie vingen hem op alsof hij ook één van jullie kleinkinderen was.
Gister vond ik bij toeval de schriftjes waar we iedere week in schreven hoe het ging. Ik lees; ‘ook heb ik Jan ontmoet en we vonden elkaar meteen aardig’ Twan heeft hele goede herinneringen. Met Jan was het altijd lol. Verstoppen en boe roepen bij de trap, sinaasappel schillen als tanden, dikke pret. Jan maakt deel uit van een hele mooie stevige basis in Twan’s leven. In de nacht dat Noortje werd geboren verbleef Twan bij jullie. Zo waren jullie deelgenoot van het moment dat Twan hoorde dat hij grote broer was geworden van een klein zusje. Noortje, een jaartje jonger dan Robin, kwam af en toe spelen als de meiden er waren. Zo raakte ze ook vertrouwd met Jan en bevriend met Robin. Jan vond het altijd gezellig als we kwamen buurten. Het was best leuk als ik er was, maar eigenlijk leuker als Marco kwam. Kon je een boompje opzetten over de tuin, biertje erbij, oude jongens krentenbrood.
Wat ons het meest zal bijblijven is die enorme positiviteit, (wat er ook gebeurde) die er tot het laatst toe altijd doorheen is blijven schijnen. De kern van wie Jan was. De woorden werden minder maar ‘best ventje’ , ‘ schitterend ‘ ‘ mooi ‘, drukten uit hoe enorm optimistisch hij de wereld benaderde. Dank je wel Jan voor deze wijze les.
