Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Het begon zo mooi die laatste vrijdag van februari 2009. De positieve zwangerschapstest! Eerst kon ik het niet geloven dat ik al zo snel zwanger van je was, papa kon het wel meteen geloven.
Omdat papa geen vrij kon krijgen van z'n werk ben ik met oma naar de 1ste afspraak in het ziekenhuis, daar zagen oma en ik jou voor de eerste keer ook zagen we je hartje kloppen we waren helemaal verbaast.
Ondertussen had ik bijna geen zwangerschapskwaaltjes alleen dat ik veel moe was maar dat heb je er voor over. Gelukkig kon papa de volgende keer wel mee naar het ziekenhuis en kon hij jou ook voor de eerste keer in het echt zien daarvoor kon je alleen op de foto zien. We vonden het zo mooi om jou elke keer weer te zien.

Toen ik 19 weken zwanger van jou was kregen we de 20 weken echo. Die vinden papa en ik nog steeds helemaal geweldig, je lag op je gemak te duimen (net als mama vroeger :D) en de arts vond dat je heel erg bewegelijk was. Bijna elke meting moest hij mee wachten omdat je telkens weer wegdraaide. Ook gaf je nog een schop tegen het echoapparaat alsof je wilde zeggen: Ik vind het nu wel genoeg al dat gepor!! De dokter vond je wel wat klein, hij dacht dat mama een weekje korter zwanger was. Maar het was niet iets om ons zorgen om te maken.

Op 08-07-09 moest mama weer op controle in het ziekenhuis. Daar kregen we het vreselijke nieuws te horen dat je was overleden. En dat terwijl ik je de dag ervoor nog gevoeld had. Misschien dat je toen afscheid van ons nam.
We kregen meteen in het ziekenhuis allemaal informatie over wat er ging gebeuren. Daarna zijn we meteen naar opa en oma houtschilt gegaan om het vreselijke nieuws te moeten vertellen. We waren er net en toen kwam opa thuis van zijn werk hij is oma meteen van haar werk gaan halen en daarna is papa samen met opa naar huis gereden om de telefoon van papa te halen en moest hij het vreselijke nieuws aan opa en oma van den Berg vertellen. Wij zijn de hele dag nog bij opa en oma geweest.
Donderdagochtend is er een mevrouw van de Cuvo langs geweest om jou begravenis te regelen. We wilden heel erg graag dat je een eigen plekje zou krijgen. Uiteindelijk heb je een mooi plekje gekregen op de Begraafplaats Eikelenburg bij allemaal andere kindjes,
Vrijdag 10-07-09 moesten wij naar het ziekenhuis om te bevallen van jou wat natuurlijk heel anders was dan wat wij ons hadden voorgesteld. Uit eindelijk ben jij 's avonds om 21.30 uur geboren. Rond 22.00 uur waren opa en oma in het ziekenhuis en moest ik rond 22.30 nog gecurreteerd worden.
Op zaterdag heeft mama je voor de eerste keer gezien. Je was echt een heel mooi meisje. Volgens oma leek je mondje en kinnetje op die van mij en je neusje en oogjes op die van papa.
Op 17-07-2009 om 11.30 uur kwam de tijd dat we echt afscheid van je moeten nemen. We hebben je begravenis bewust heel klein en intiem gehouden. Papa heeft tijdens de dienst 2 gedichten aan jou opgedragen wat ik heel erg moedig en sterk van hem vindt. Toen de dienst was afgelopen en we net naar buiten wilden gaan toen ging het ineens heel erg hard regen. Gelukkig was dit maar heel erg kort en toen het weer wat droger werd en wij naar buiten gingen stonden we ineens in het volle zonlicht. Het leek net alsof je wilde zeggen: Ik kijk met jullie en het is goed zo. Dat gevoel kreeg ik in ieder geval heel erg.

Veel liefs en we zullen altijd van je blijven houden en je nooit vergeten je hebt zo veel indruk gemaakt en die paar maandjes dat we je bij ons mochten hebben.
Mama