Een laatste groet van Oost naar West,

Raoul Schildmeijer

Lieve Jeroen,
Je mail voor mijn laatste verjaardag toen ik in quarantaine ziek was - hartverwarmend lief, tot alle hulp bereid en zo bemoedigend - zal ik koesteren als een kostbaar souvenir.
Ik heb geluk dat ik je leerde kennen. Jij gaf en geeft hoop dat het goed komt, hier waar we jou zo gaan missen.
Sonja Hauet

Wat verdrietig werden wij toen wij vernamen dat Jeroen is overleden. Je kan het bijna niet bevatten. Hij zou zaterdag nog komen spreken bij "de schoonste straat van Bos en Lommer" en nu is hij er niet meer en gaan wij hem herdenken....
We gaan Jeroen ontzettend missen. Zijn warmte was onovertroffen.
Jeroen,
We hopen dat jij het goed hebt daarboven.
Heel veel sterkte voor jouw familie en geliefden.
Met vriendelijke groeten,
Cita Terpstra en Joost Beers

Zo’n anderhalf jaar geleden kwam is als onervaren stagiair woordvoering binnen bij stadsdeel West. Jeroen was een joviale bestuurder die openstond voor ieder z’n mening. Dat merkte ik vanaf dag één. Soms lichtelijk ontvlambaar, maar meestal vrolijk. ‘Ik wil graag bij hem stage lopen!’ was mijn eerste gedachte. En zo startte een mooie samenwerking die steeds meer ging lijken op een ‘één-tweetje’. Jeroen zou een nieuw plein openen, ik ging mee om een foto te nemen of een live-video te starten. Jeroen ging langs bij een basisschool om gevaarlijke wegen te bespreken met de leerlingen. Ik mocht de foto’s maken. Op de terugweg naar kantoor vertelde Jeroen altijd over zijn (politieke) carrière aan mij. Laat niets aan het toeval over zei hij: “Assumptions are the mother of all fuck ups“. Maar blijf goed voor anderen, je krijgt het echt terug. Dat was zijn les aan mij. Deze woorden van mijn vriend zal ik altijd onthouden. Want dat is wat Jeroen voor mij was. Een vriend die altijd belangstelling voor mij toonde, ook al was hij misschien mijn ‘baas’ en was ik ‘slechts’ zijn stagiair. Hoe gaat het met je? Heb je het die journalisten al lastig gemaakt? Weet je al waar ik heen kan voor een werkbezoekje? Dat waren de vragen die Jeroen mij altijd stelde als ik hem tegenkwam. Uniek en vriendelijk tegen iedereen. En zo zal ik Jeroen altijd blijven herinneren. Rust zacht, Jeroen.

Lieve Jeroen,
Ik kan het gewoon niet geloven dat je er niet meer bent, dat ik je nooit meer op de fiets langs zal zien waaien. Ik leerde je als collega bestuurder wat beter kennen bij een gemeentelijke begeleidingscommissie. De in potentie meest saaie vergaderingen werden gezellig en interessant door jouw enthousiasme en eigen kijk op de dingen. Je was een bestuurder met een eigen aanpak, wars van bureaucratie en overbodige regeltjes. Je deelde jouw kennis over het mee laten beslissen van bewoners over hun buurt vanuit stadsdeel west graag met stadsdeel noord. Alles voor meer democratie! Ik wens zijn nabestaanden heel veel sterkte en kracht bij dit grote verlies.

Jeroen,
Wat hebben we gelachen, gezeild en idiote dingen uitgehaald. Ik kan me nog herinneren dat we met 4 schippers in een stalen bal in het weiland de dijk afrolden. Wel met een touw zodat we niet in de sloot zouden belanden. We eindigden op de kop op een halve meter van de sloot. En natuurlijk het geweldige voetenbadje plan. Beste schippersfoto ooit! En natuurlijk deed jij de deur open om het water weg te laten lopen.
Mooie herinneringen man! Die zullen blijven!