Zoveel warmte in één man. Wat heerlijk dat ik daar een paar mooie periodes getuige van heb mogen zijn. Samen strijden in campagnes schept onvergetelijke connecties en jij bent daar voor altijd één van voor mij. Het gemis voor jou naasten is niet in woorden te vangen. Alle sterkte voor hen.
Liefs,
Nels

Lieve Jeroen, je was de beste vriend van Stuart, en dat is mijn zwager. Ik heb afgelopen week het intense verdriet van hem van mijn zusje en indirect via hen van de famillie en andere vrienden van Jeroen gezien en gehoord. Je laat een 'krater aan leegte' achter zoals mijn zus Emily zo mooi verwoordde. Rust zacht, er wordt goed gelet op jouw dierbaren. Liefs Esther

Wat een schok te horen dat jij er niet meer bent. Ik weet het nog heel goed. Ik leerde je kennen halverwege jaren ‘80 in Uithoorn, op de fiets tijdens jouw krantenwijk. Een lange knappe jongen, een vrolijke lach, slim, gevat, ambitieus en een enorme uitstraling. Ik was onder de indruk. Niet lang daarna leerden mijn vriendinnen en ik jouw toen al hechte vriendengroep kennen. Met z’n allen hebben we een prachtige tijd beleefd. Het is ook al weer jaren geleden dat ik je voor het laatst sprak. Vol trots vertelde jij mij over jouw dochters (toen nog heel klein) en jouw vriendin. Het is hartverscheurend dat zij jou nu veel te vroeg moeten missen.
Heel veel sterkte voor iedereen die Jeroen liefhad.
Rust zacht Jeroen..
Esther

Voor mij als medewerker groen en biodiversiteit in West was én is hij inspirator rond HEEL VEEL. In het bijzonder die mooie, bloeiende en schone openbare ruimte waar hij op inzette. Indrukwekkend ambitieus. Hij had haast en spoorde velen aan tot daden. Mocht voor hem een biodiversiteitsplan maken met de bij als ambassadeur. Hij zei:
“De bij is een vluchteling in de stad. Op de vlucht voor gif, ontheemd op reis gegaan. Op zoek naar huisvesting en voedsel. Wij hebben het ‘optimisme zonder hoop’ om ook voor deze vluchtelingen klaar te staan.”
Veelzeggend hoe hij de menselijke maat toekende aan de bij. Een dier dat zelf niet kan stemmen of zich laten horen. Hij had daar oog voor.
Zijn held in dat verband was columnist Tommy Wieringa die hij graag citeerde:
‘Ons boerenland is morsdood. Nauwelijks meer insecten, nauwelijks meer vogels, nauwelijks meer bodemleven. Landdegradatie. Het komt nu aan op radicale dienstbaarheid aan de aarde, zonder hoop op dankbaarheid of begrip van je medemens. Noem het een programma van optimisme zonder hoop – en mediteer op de betekenis hiervan.’
Gedrevenheid en reuring. We gaan hem enorm missen maar allerlei veldjes in het stadsdeel met wilde bloemen gingen dit jaar voor het eerst bloeien. Waar eerst steriel gazon heerste klinkt nu gezoem en fladderen vlinders. Al die plekken vormen een blijvende herinnering aan Jeroen.
Luc Sour

Jeroen en ik deelden onze passie voor het openbaar bestuur van de straat..altijd en overal is er wat te doen en iets wat beter kan in West. Met tomeloze energie en eigenwijsheid lukte hem dat ook.
Wat ongelooflijk dat hij er niet meer is. Heel erg veel sterkte, Caroline en kinders, familie, vrienden en wij allemaal. Wat gaan we hem missen..

Martien Kuitenbrouwer

Ik zag Jeroen nog vorige week op het kantoor en begroeten hem nog.
Dan hoor ik het bericht en schok ik er van.
Ik kende Jeroen erg goed vooral bij de vergaderen en op het kantoor.
Altijd in voor een praatje en zal hem zeker gaan missen.
Jeroen rust zacht.