Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Jeroen van Merwijk

11-07-195503-03-2021
      Pas als het wachten is volbracht
      Kun je verdwijnen in de nacht
      Die als een oogopslag zo zacht
      Een eind maakt aan de zwaartekracht
      Dan is er iets dat naar je lacht
      En zegt: "Waar was je nou? Ik heb zo lang gewacht"
      Dan is je wachten pas voorbij
      Dan ben je vrij

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Een week van streek
        reactie 322   |   niet OK
        Een week van streek
        Terwijl ik je niet echt ken.
        Gek is dat toch. Hoe breng ik het aan mijn verstand.

        Bewondering voor je Zon, je Zin, je Zen, wat is het: je Zijn ?
        Op afstand, telkens die spiegel en die enorme lat,
        Ja hoor, weer de spijker op zijn kop, kom op, nog een extra touch:
        OK, I see, Touché, in het hart.

        Heer van Merwijk, U wordt bedankt…
        Op de Kunst, het Leven, het Lied en de Lach
        Fijn dat je d’r ergens altijd was,
        Ergens een Grote Wijze Broer, ergens die Zielsverwant.

        Jan - Etten Leur
        9 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • reactie 321
        Arlita

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Arlita - Amersfoort

        9 maart 2021

      • Kunst is alles
        reactie 320   |   niet OK
        Kunst is alles. Dat zei je in het indrukwekkende interview met Cornald Maas. Je verstond niet alleen de kunst om te leven en daarin oprecht en compromisloos te streven naar het goede, schone, ware, oprechte, rechtvaardige en tedere. Toen er in het streven twee lettertjes van plaats wisselden verstond je ook de kunst van het sterven. Na het leven volgt het voortleven. En dat zul je zeker. In je teksten, in je kunst. Ook nu zul je ons wakker blijven houden met je woorden in die teksten van je waarin geen verkeerd woord staat en geen woord verkeerd. Na die eerste keer tijdens de cabaretmarathon, waar je optrad voor een onwillige zaal op een onmogelijk tijdstip (6.30 uur AM), ben ik je blijven volgen. En na afloop van een bezoek aan de schouwburg kocht ik Van Merkwijk-cadeautjes. Je werk dient verspreid! De schouwburg is de beste plaats om mooie cadeaus te kopen. Is er één keer geweest waarop ik geen (bulk)korting kreeg? Ik kan het me niet herinneren. Ik wens je toe dat je werk net zo ongevoelig zal zijn voor de tand des tijds als dat van Vondel die schreef: 'Waar werd oprechter trouw dan tussen man en vrouw ter wereld ooit gevonden.' Ik wens Jeannette en al je dierbaren, naasten en vrienden heel veel sterkte en vooral troost. En ik dank je voor alle prachtige teksten die je hebt nagelaten waarin je ons ook nu nog blijft vertellen waar het écht om gaat.
        Lambertha
        Lambertha - Utrecht
        9 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Meer herinneringen aan Jeroen
        reactie 319   |   niet OK
        Waar zijn onze nee-speldjes gebleven?
        Een voor een verdwenen ze van onze revers.
        Is er nog nieuw elitair elan te vinden in ons leven?
        Of geven we op - zijn wij slechts semi-elitair.
        Nu onze Grote Leider is verdwenen; hij! Hij uitgerekend!
        (Maar nimmer uit ons hart - vanzelfsprekend.)
        Alexandra - Rijswijk
        9 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Superblije Fan
        reactie 318   |   niet OK

        Door onze zoon Yannic werd ik jaren geleden alweer gewezen op de fantastische teksten van jeroen. Onze zoon, acteur bij een special theater, kent heel veel teksten uit zijn hoofd en heeft tijdens een voorstelling van Jeroen in Purmerend ook iets ter aanvulling geroepen vanuit de zaal. Na afloop hebben ze een tijdje gezellig gepraat. Yannic kreeg ook nog een CD cadeau waar hij heel blij mee is.

        De bijgaande foto spreekt boekdelen. Yannic is verdrietig dat Jeroen er niet meer is. Liefs Thérèse Pourquié (moeder)

        loading..
        <span>Superblije Fan</span>
        1
        Thérèse - Uelsen
        8 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Einde van een tijdperk
        reactie 317   |   niet OK
        Jammer dat Jeroen uit de tijd gegaan is, want met zijn sterven sterft ook een stukje van mijn geschiedenis. Ik volgde Van Merwijk al sinds ik op mijn veertiende met een schoolvriendinnetje via een of ander scholierenproject voor de helft van het geld de voorstelling Geef mij mijn sperma terug bezocht. Die voorstelling hadden wij, pubermeisjes, natuurlijk puur op de giebelgiebel-titel uitgekozen, maar ik ben de liedjesschrijver daarna nooit meer uit het oog verloren. Mijn bewondering ging zover dat ik als twintigjarige na een voorstelling in Arnhem zelfs op de goede man af ben gestapt om te vragen of ik voor een studieopdracht een interview mocht doen. Ik weet ook niet hoe ik dat durfde. We moesten destijds op de lerarenopleiding in een groepje een aflevering van een tijdschrift maken. Ik vond dat wel een mooi excuus om eens een keer brutaal te mogen zijn van mezelf.

        Alsof hij niet net twee uur een voorstelling had staan spelen, nam Jeroen de tijd voor me, werd ik uitgenodigd in de kleedkamer en hebben we een geweldig gesprek gehad over alles wat hem dreef, maar bovenal over het ambacht van liedjesschrijver.

        Ik moet het cassettebandje met de opname nog ergens op zolder hebben liggen, maar ik zoek het niet op, want ik weet niet of het interview echt zo mooi was als in mijn herinnering. Een van de interessantste uitspraken die ik onthouden heb uit het gesprek, was dat je op het podium en ook daarnaast heel ver kunt gaan, als je het publiek ook maar wel af en toe laat zien waar je echt van houdt. Die wijsheid gebruik ik als 44-jarige nog steeds vandaag de dag. Ik mag graag mooie dingen delen, al zijn het alleen al maar nostalgische jeugdherinneringen tijdens mijn werk.

        In een interview in Trouw gaf Van Merwijk in november 2020 aan dat hij “die kanker niet had willen missen.” Een opmerkelijke bewering, maar als ik zie hoe hij in het afgelopen jaar bewust gestorven is en daarbij eigenlijk vooral nog eens een flink portie geleefd heeft, geloof ik dat hij het oprecht meende. En ik merk dat zijn stervenskunst me helpt om het einde van een soort van tijdperk te accepteren. Het lijkt wel alsof ik onderweg ergens toch wat volwassen geworden ben, al voelt het niet altijd zo. Blijkbaar durf ik dat tegenwoordig.

        Bedankt voor dertig jaar Jeroen-en-ik, fijne metgezel! Gelukkig blijven je liedjes hier op aarde achter om te delen met mensen als ik wil laten weten waar ik echt van hou.
        Chrizzie - Wijchen
        8 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Het Ding
        reactie 316   |   niet OK

        Ik werk in Utrecht aan het Jaarbeursplein, tegenover de stationsingang. Een jaar of twee/ drie geleden werd op de trappen bij het station het ultieme ding geplaatst. Met verbazing keken mijn collega’s en ik naar het ding. Ik ben al jaren fan van Jeroen en heb hem meermaals in onterecht halflege theaters gezien en zelfs eenmaal in een afgeladen Kleine Komedie. Mij eerste associatie bij het ding was dan ook ‘het ding met iets daaraan en daar weer van die dingen aan’. Mijn collega’s bleken, hoe onverwacht, Jeroen niet te kennen. Leve Spotify! Jeroen heeft in die tijd meerdere collega’s de lachkrampen bezorgd. Ik ga hem missen, met zijn messcherpe liedteksten. Ik liet me de wereld graag uitleggen met alweer zo’n frisse kijk van mijnheer Van Merrewijk.

        loading..
        <span>Het Ding</span>
        1
        Jaap - Berkhout
        8 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Bluesje voor Jeroen
        reactie 315   |   niet OK
        'Hoera, het wordt weer lente' dacht ik net
        De hemel was bij 't krieken van de dag
        Kraakhelder blauw met hinten violet
        Geen hint nog van zo'n pijnlijk hard gelag
        Had niemand die tv maar aangezet
        Want daar was hij opeens: de donderslag

        Verdomd, 't twaalfuurjournaal van drie maart liet
        Een onverwachte boodschap op me los
        Geheel verrassend was het echter niet
        En ik verwijt het zeker niet de NOS
        Want alle pijn, elk leed en elk verdriet
        Is allemaal de schuld van Wouter Bos

        Je was een zeer kunstzinnig podiumbeest
        Dat veelal cynisch grappend en brutaal
        Te berde bracht: 'het leven is een feest'
        Waarop er weer een lach ging door de zaal
        Je bent een licht voor je publiek geweest
        Al was de opkomst niet altijd massaal

        Je sprak van ouwe-jongens-krentenbrood
        Wanneer je ooit de dood omarmen zou
        Zong jij niet: 'alle mánnen moeten dood'
        En noemde je jezelf daarna geen vrouw?
        En wat was jij toch allejezus groot
        Het klopt: de mooiste woorden zijn van jou
        Ik heb dit gedicht geschreven en gepost op instagram zodra ik vernomen had dat Van Merwijk gestorven was. Hoewel ik hem nooit live heb gezien, hoop ik toch hiermee een volwaardig eerbetoon aan zijn wezen te hebben gegeven. Rust zacht, Jeroen.<br /> <br /> Wesley Panman
        Wesley - Alblasserdam
        8 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Pracht mens
        reactie 314   |   niet OK
        In Zeist ruim 20 jaar geleden een show van Jeroen gezien. 24 was ik toen. En ik vond het prachtig. Ik was toen zo ongeveer de jongste aanwezige. Daarna zoveel mogelijk shows bezocht met mijn vader. Dit was ons uitje. Heerlijk. Jeroen zijn humor en kijk op de wereld was/is niet in woorden te vatten. Dat kon er maar een. Mijn vader heeft helaas dezelfde weg bewandeld als Jeroen het laatste anderhalf jaar. Maar wat hebben we gelachen als ik bij hem binnen kwam lopen en hem zag zitten met het boekje kanker voor beginners. De tranen liepen vaak over zijn wangen van het lachen maar ook van herkenning. Hij heeft alle mensen in zijn nabijheid, tot vervelens toe, verteld over Jeroen en zijn laatste boekje. Niemand in onze omgeving heeft het verhaal van het boekje niet gehoord. Dankbaar voor alle mooie herinneringen, mede dankzij Jeroen. En het is een waar woord: ik hoef je niet te zien ik kan je dromen. Zet hem op daarboven. ❤️
        Anoek - Soest
        8 maart 2021

        Deel deze pagina:

      • Typisch Jeroen
        reactie 313   |   niet OK
        Veertig jaar geleden stond Nederland bol van protesten tegen de neutronenbom. Op een verjaardagsfeestje hoorde ik Jeroen zeggen: 'Hebben ze eindelijk een bom die de gebouwen laat staan, is het wéér niet goed.' Ik schoot in de lach en dacht: Typisch Jeroen, weinig mensen zouden op zoiets komen.
        Spencer - Amersfoort
        8 maart 2021

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.

      vorige
      volgende