Jiles diende als "Blauwhelm" in Libanon in 1982 bij de Charlie Compagnie, 44e Pantserinfanterie Bataljon, regiment Johan Willem Friso. Hij had zich vrijwillig opgegeven voor dienst in de United Nations Interim Force Lebanon (UNIFIL). Net zoals iedereen niet wetend waar hij in terecht zou komen. Jiles onderging één van de zwaarste opleidingen die we kennen bij de Koninklijke Landmacht. Het afvalpercentage van alle militairen die aan de opleiding begonnen was heel hoog. Niet voor niets staat er op de rouwkaart : "geef nooit op" en dat deed Jiles toen ook niet. Hij werd van het begin af aan ingedeeld bij het derde peloton en met zijn eenheid in het operatiegebied geplaatst op de zogenaamde "bovenposten" op post 7-3, midden in het gebied van de zogenaamde "de Facto Forces" van Majoor Hadad, ook wel Christelijke Militie:""genoemd en deed voornamelijk dienst als waarnemer, maar werd af en toe ook uitgestuurd om een andere eenheid te versterken of af te lossen. Het was meestal rustig, maar kon soms in een oogwenk omslaan in een gevaarlijke situatie. Er ging geen dag voorbij zonder schietpartijen door één of meerdere partijen. De taak van Jiles was dan "waarnemen en melden" als hij op post 7-3 zat en daadwerkelijk gewapend optreden als hij tijdelijk bij eenheid geplaatst werd die in het operatiegebied moest optreden. Je kon altijd op Jiles vertrouwen.
Jiles is drager van de Herinneringsmedaille VN-Operaties en de VN medaille UNIFIL. Daarnaast mag hij het draaginsigne Nobelprijs dragen, omdat zijn eenheid deze Nobelprijs voor de vrede gekregen heeft.
Rust in Vrede wapenbroeder.
Namens alle jongens van de Charlie Compagnie
Cor Aalbregt, voormalig commandant