Lieve Jo,

Een indrukwekkende stille tocht..............................
Een bomvolle baseliek............................................
Een daverend applaus............................................
Zo`n afscheid krijgt niet iedereen................................

NEE, DAT MOET JE ECHT VERDIEND HEBBEN.........!

Indrukwekkend de stille tocht, acht stralen in de lucht als gids naar JO, stralend als altijd maar nu stil. Koud en kil helemaal niet, zoveel warmte, ongelofelijk. Een applaus zo massaal, pijnigend aan de oren van hen die zich dit mogen aantrekken.

Massaal, een uitvaart, prachtig zoveel steun. Koud was het wel, totdat Jo langs kwam, verbazend maar waar.

Hartverwarmend, zoveel steun, maar het verlies blijft een heel groot verlies.

Jo, ik hoop van ganser harte dit niet voor niets is geweest en Meerssen zich verenigd in een protest, zo luid dat jij het in jouw hemel kunt horen.

Een leven weggevaagd, maar niet voor niets hoop ik.

Gieljam, chapeau. Ik weet zeker dat je moeder en jij door jouw kracht dit verlies een plaats kunnen geven.

Het waren Jo zijn woorden, deh zoon van dich dat is unne sjieke, maar Jo ik kan niet anders dan nu zegge, deh van dich dat is unne echte kanjer.

Maar nu is het alweer zondag en het wordt weer stil. Laat dit niet gebeuren en zorg dat Jo blijft leven in onze gedachten.

Meerssen, sta op en zorg dat de aasgieren niet gaan vliegen met hun prooi.

Jo, het ga je goed.
Annette, weet je gesteund door jouw vrienden.
Gieljam, laat jouw vader in jou verder leven.

Een poging tot.. in een jolige bui...
Degenen die dit zó erg vonden… Hebben zij dit wel eens vergeleken met de gedragingen van prins Bernhard of met die van Bill Clinton?
Een katholiek hoefde dit vroeger niet eens te biechten als “doodzonde”.
Maar het is wel doodzonde, dat Jo nu dood is. Een uitvergrote “dagelijkse zonde” dwong hem tot zelfdoding.
In- en intriest!
Ik wil zijn vrouw en zijn zoon die hem nu moeten missen, oprecht condoleren. Vreselijk!
Maar ik hoop dat zij ervan overtuigd zijn (net als ik) dat Jo verder leeft, nu gelukkig is.
Ik wens hen veel sterkte en hoop dat zij kracht gevonden hebben en blijven vinden in die ongelofelijk geweldige sympathiebetuigingen: dat zegt toch wel wat! !

De stille tocht….een afscheid zoals Jo dat verdiende..Een afscheid van een volksvader, een afscheid zoals nog nooit vertoond in de gemeente. Tijdens de tocht heerst er een serene sfeer, het gevoel van saamhorigheid is groot,de emoties van pijn en verdriet zijn tastbaar en in de verte zien we Jo’s lichten stralen naar de donkere hemel. De stoet vervolgt in stilte zijn weg naar Jo’s rustplaats in Waterval.
Terwijl we in de modder wegzakken, luisteren wij naar de woorden van Gieljam, kippenvel…..het is alsof we Jo zelf horen praten. De deur waar Jo ligt opgebaard gaat open zodat het saamhorigheidsgevoel van het publiek de kou rondom Jo kan doen verdwijnen. Kou die hij heeft meegebracht van zijn werk waren Gieljam’s indrukwekkende woorden. En ja, Jo werd verwarmd door het publiek onder een daverend applaus, mensen die elkaar troosten, mensen die elkaar knuffelen zoals Jo dit ook zou doen.
Gieljam, zo jong en al net zo’n kanjer als zijn vader, het toespreken van een mensen massa terwijl hijzelf verscheurd wordt van verdriet….duizend complimenten hiervoor.
Muziek klinkt over weiden en velden, terwijl we muisstil kijken naar de fakkels die Jo’s naam spellen en langzaam doven zoals ook Jo energie en levenslust is gedoofd….

Gieljam, je vader was al trots op je, maar nu ook het volk van groot Meerssen. Ik hoop dat voor Annette en Gieljam dat deze tocht een klein beetje troost kan bieden, al zal het de pijn en verdriet nooit kunnen wegnemen.

Woorden waren nooit nodig,
Als wij elkaar ontmoeten.
Het voelde altijd vertrouwd en goed .
Het gaf mij veel steun.
Jij was er,
En nog steeds.

Nooit meer is er die bijzondere lach,
Nooit meer is er die ontmoeting,
Nooit meer is er die omhelzing,
Nooit meer is er die knuffel ,
Nooit meer zal ulestraote hetzelfde zijn zonder Jo,

Jij zei me,
Ere die, die de eer toekomt.

Jij verdient alle eer.

Danke Jo,

Jo, het was geweldig om gisteren afscheid te nemen van je tijdens de indrukwekkende stille tocht en het samen zijn naast jullie huis in de weide. Jou warmte was voelbaar onder de vele mensen die jou bezochten en met een beetje fantasie , rook ik zelfs jou sigaartje. Helaas zullen wij dat nooit meer samen roken zoals in het verleden. Trots mag je zijn op je zoon en lieve vrouw Anette en je vrienden .die deze stille tocht organiseerden.

Ook vandaag kreeg jij een waardig afscheid in een bomvolle baseliek van Meerssen. Ik ben trots erop jou gekend te hebben en hoop je nog eens te ontmoeten in het hiernamaals om nog eens samen bij te praten bij een sigaartje.

Jo, rust nu maar uit en Anette en Gieljam, nogmaals sterkte en tot weerziens.

Heel veel sterkte met het verwerken van het verdriet dat jullie hebben met het afscheid van Jo.
Ken Jo als hartelijke man bij de wandelingen van het IVN, en hij was natuurlijk mijn man bij de gemeenteraad, dit had nooit mogen gebeuren. Schaam me voor onze gemennteraad.

Ik hoop dat jullie een weg vinden om dit onrecht en verdriet een plaats te geven, het zal erg moeilijk worden.
ik denk aan jullie en nogmaals heel veel sterkte.

Vrijdagavond met z'n allen op bezoek bij Jo.
Een waardig afscheid verzorgd door zijn vrienden.
Prachtig om samen een warm gevoel over te dragen aan Jo.
Annette en Gieljam heel veel sterkte en troost.
Jullie mogen trots op hem zijn !

Wil & Diana
Kim & Romano
Luc

Een man van het volk is er niet meer,het is niet te bevatten.

Annette Gieljam en Fam. we wensen jullie heel veel sterkte en kracht in deze moeilijke tijd.

Beste Annette en Gieljam, ook wij willen ons oprecht medeleven en verdriet met jullie delen.
Wij wensen jullie heel veel sterkte toe bij dit bijzonder trieste gebeuren. Wat kunnen we nog toevoegen aan alle uitingen van verdriet in dit register? We staan helemaal achter alle uitingen en vooral de brief van Jan Gulikers verwoordt helemaal onze gevoelens. Gemeente: SHAME ON YOU!
We hopen, dat de toekomst jullie verdriet mag helen, maar niemand zal jullie en "onze" Jo vergeten!
Nogmaals veel sterkte