Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Mensenmens, dapper oud-strijder, gevangene tijdens WO II in de Kleefse gevangenis, wandelend archief van de oude stad, verhalenverteller, meer dan 80 jaar lid van de Kolpingvereniging, oud-kassier van de bank, genealoog,
Een bijzonder mens. Ik heb mooie herinneringen aan onze gesprekken bij hem thuis.

Henny Fransen

Jo van Son was een groot Nijmegenaar
Zijn liefde voor zijn stad bleek wel bij zijn inzet voor de Stadspartij.
De echte Nijmeegse partij die hij een warm hart toedroeg,
Daarbij stonden wij zij aan zij voor het belang van onze stad.
Tot voor kort was hij in zijn scootmobiel regelmatig op het stadshuis te vinden.
Zijn liefde voor Nijmegen bleek ook uit zijn grote betrokkenheid bij diverse clubs en verenigingen.
Als Jo ergens achterstond dan ging hij er ook voor
Hij woonde voor de Tweede Wereldoorlog in de Piersonstraat evenals mijn moeder.
Hij kende haar hele familie en wist daar dan ook smeuïge verhalen over te vertellen.
Zoals over veel zaken uit het Nijmegen van vroeger.
Ik zal zijn kennis en verhalen missen.
De Stadspartij Nijmegen heeft een trouw lid verloren.
Ben van Hees.

Rust zacht Jo
Ik je persoonlijk maar een keer gesproken
Maar dat was wel leuk.
Theo Eikmans

Ik heb Jo leren kennen toen ik hem interviewde voor het landelijke veteranenmagazine Checkpoint bij hem thuis in de Kanunnik van Kekenstraat. Sindsdien zijn we in contact gebleven en kwam hij me - soms onverwacht - opzoeken in mijn kantoor aan de Groenestraat of kwamen we elkaar weer tegen bij herdenkingen en andere openbare gelegenheden. Later interviewde ik hem nog een keer voor de Kareoler, het magazine van de Bond van Nederlandse Militaire Oorlogs- en dienstslachtoffers (BNMO) die al in 1945 is opgericht. Nadat Jo in Nederlands-Indië gewond was geraakt 'door een kopschot', zoals hij het zelf uitdrukte, werd hij een zeer gewaardeerd lid van de BNMO. Hij was jarenlang detachementscommandant van de BNMO-delegatie in het defilé in Wageningen op 5 mei. En tot op zeer hoge leeftijd bleef hij actief om jongere BNMO-leden op onbaatzuchtige wijze te ondersteunen. Maar bovenal was hij een zeer warme persoonlijkheid die binnen de bond, met name de afdeling Gelderland, bij jong en oud zeer geliefd was. In het staartje van de coronatijd, die voor hem met zijn sociale karakter extra moeilijk was, had ik voor het laatst contact met hem. Hij klaagde erover dat hij niet meer naar zijn favoriete lunch- en koffieplek, de kantine van het gemeentehuis, kon gaan en over andere fysieke beperkingen, maar eindigde het gesprek zoals altijd warm en hartelijk.
R.I.P. Jo van Son en ook via deze weg condoleances aan familieleden, vrienden en kennissen.

Fred Lardenoye,
Eindredacteur de Kareoler en communicatiemedewerker van de BNMO.

Lieve Familie,
Ik ben de dochter van Jan en Ria Luijters en weet dat Jo veel betekend heeft voor mijn ouders. Jo en Bets kwamen regelmatig over de vloer op de Hatertseweg 241. Jo regelde veel voor mijn vader die ook in Indië heeft gediend. Het waren “maatjes”. Na ons Paps z’ n overlijden kwam Jo nog regelmatig bij mijn moeder maar na een tijdje had hij het zo druk dat dat minder werd. Mijn moeder was niet meer mobiel dus helaas zagen ze elkaar niet meer maar werd er nog wel getelefoneerd. Mams ging naar een verzorgings huis in Cuijk en het contact was er toen niet meer. Helaas is Mams op 6 december 2021 overleden op bijna 93 jarige leeftijd. Ik wil namens mijn vader en moeder en namens mijzelf jullie van harte condoleren en sterkte wensen met dit enorme verlies van een een hele lieve man die altijd voor mijn ouders klaar stond om dingen te regelen. Jo was een vriend, een Indië maatje voor mijn vader. Wat een groot verlies voor Nijmegen en voor vele mensen. Hij was een geweldige, markante, lieve, zorgzame, alles regelende, strijdvaardige, onbevreesde man. Laat dit alles een grote troost zijn bij zijn enorme gemis.
Heel veel sterkte.
Monicq Willems-Luijters.

Ik ben letterlijk opgegroeid met Jo. Al vanaf dat ik baby was, werd ik meegenomen naar activiteiten van de Kolpingvereniging en Het Geberste Kruukske. Jo is daar altijd een hele vaste waarde geweest. Met de kenmerkende lach op zijn gezicht en altijd in voor een goed gesprek. Maar ook altijd geïnteresseerd in hoe het met mijn kinderen, mijn man en mijzelf ging. De start van het aankomende seizoen zal raar zijn. Maar ik weet zeker dat hij nog lang in onze gedachten erbij zal zijn.

Ik heb warme herinneringen aan Jo. Ik leerde hem kennen bij Nijmegen Blijft in Beeld. Samen met andere vrijwilligers keken we avonden lang naar oude filmbeelden om programma's samen te stellen. Jo kon veel duiden en benoemen van wat er op deze beelden te zien was. Hij vertelde ook graag over zijn tijd op de Piersonstraat, zijn tijd in Indië en met trots over zijn kinderen. Een fijne man is heengegaan. Ik wens de familie veel sterkte. Geert Kocken