Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Kon ik maar even bij je zijn, gewoon zomaar heel even,
even met je praten over alledaagse dingen, dingen in het leven.
Kon ik maar 5 minuten bij je langs gaan, of je even bellen,
al was het maar vijf minuten, om even over mijn werk te vertellen.
Kon ik maar even een berichtje sturen, zomaar 1 of 2,
waarop jij heel vaak antwoord gaf met een simpel oké.
Kon je nog maar even bij me komen, al was het maar heel even.
Dan kon ik mijn verhaal doen en jij kon mij dan een bevestiging geven.
Kon ik je nog maar even spreken, eventjes naar je toe.
Kon je nog maar tegen me zeggen dat ik het heus allemaal goed doe.
Die alledaagse dingen. Praten over van alles en nog wat,
het zijn nu slechts herinneringen.
Wat ik het meeste ga missen is de lach.
De lach om je droge en soms flauwe humor en de lach op je gezicht, mis ik elke dag.
Vaarwel pap.