Als directeur van de AVRO ben ik vaak bij Oerol geweest. Het was iedere keer een feest. Gewledig hoe Joop dit evenement heeft weten op- en uit te bouwen. De artiesten die iedere keer zo verrassend met het landschap wwerkten maakten het overgetelijk. Een bijzonder mens met een bijzondere ambitie!

Dag Joop. Zwaaide je uit op de boot, bij je afscheid van Oerol. Ontroerd, onder de indruk van wat jij neer hebt gezet in al die jaren, met zoveel liefde voor de verbeelding en de natuur, intens dankbaar voor oneindig veel ervaringen en bijzondere herinneringen. Als ik je ergens tegenkwam maakte mijn hart altijd een sprongetje, je straalde inspiratie uit en dat inspireerde mij. Nu ben je echt weg.

Wat hadden we al goede en fijne voorbesprekingen gehad en wat fijn dat Sense of Place ook partner is geworden van de film Silence of the Tides. En wat ontzettend fijn dat je de film hebt kunnen zien op het grote doek en dat je het een prachtige film vond.
Zo ontzettend jammer dat we voor de vertoningen op en rond het Wad van Silence of the Tides niet meer samen kunnen werken. We zullen dat doen met jou in gedachten!
Dag Joop!
Annemiek van der Hell
Windmill Film

Midden jaren 70 streek er op Terschelling een toevallige groep jonge mensen neer die elkaar niet kenden. Ze hadden elkaar nog nooit ontmoet. Twintigers voornamelijk. Afkomstig uit totaal verschillende windstreken. Wat ze deelden was het gevoel van vrijheid, dat het eiland bij hen deed ontwaken. En een onvoorwaardelijke liefde voor het eiland, haar natuur en het respect voor de eilander bevolking. De eilanders vertoonden die onaangepaste om niet te zeggen anarchistische trekken. Dat sprak ons aan in de tijd van Provo. Tenslotte waren het de zogenaamde ‘zestiger jaren’, de Sixties, Provo, Vietnam, Bob Dylan. Het eiland was het heelal en café De Stoep was het epicentrum. Bedacht en opgezet door Willem Fries en voortgezet door Joop Mulder. Iedereen ging ‘iets’ ondernemen om zich op het droomeiland te handhaven. Sommigen begonnen een horecabedrijf. Willem bedacht het West End Theater, nog steeds uniek in de wereld. Joop werd de gastheer in café De Stoep. In de loop der tijd verdeelde zich het gezelschap over de rest van de wereld. Joop bleef en hij had, zo bleek, zijn heel eigen plannen met Terschelling. Cultuur was waar dit eiland aan toe was, vond Joop. Theater en beeldende kunst. En Joop was degene die daarvoor zou zorgen. En hoe! Maar…wat er ook gebeurde: de eilanders zouden daar nauw bij betrokken worden. Dat was de missie van Joop. Wij konden toen nog niet vermoeden dat Joop de halve wereld over zou reizen en alles wat maar enigszins ten goede kon komen aan zijn ideaal, naar Terschelling zou sleuren. Maar dan ook letterlijk. Achter het ijzeren gordijn ontdekte Joop de jongens van DEREVO. Ha, een geweldige uitdaging. Joop peuterde net zo lang aan dat gordijn tot de jongens in een duinmeertje bij Lies boven water kwamen. Een mystieke ervaring die iedereen die er bij was niet meer van z’n netvlies krijgt. Een film van Tarkovsky in theaterformaat. De groep was zo onder de indruk van Terschelling dat ze meteen in Landerum neerstreken om voor onbepaalde tijd op het eiland te verblijven. Dat was het begin. Wij hadden op dat moment argwaan moeten krijgen. Wat had Joop nog allemaal in petto. Nou, dat hebben wij intussen geweten. Het eindigde wat mij betreft met een briljant object bij Paal 3, de Aardappeleter van Arjen Boerstra. Na honderden meest spectaculaire voorstellingen van totaal uitéénlopende aard, had Joop nog steeds oog voor het kleinste detail. Uit zijn geest borrelden nog elke dag, ja elke minuut, nieuwe spectaculaire ideeën. Tot zondag 10 januari 2021. Het wordt stil zonder Joop Mulder.
Nico Bakker, Makkum, 18 januari 2021

Namens alle mannen en vrouwen van Slagwerk Den Haag dank Joop, dank voor Oerol en andere mooie Noord-Nederlandse initiatieven!