Beste Lidy en familie,

Middenin het tumult over dramatische taferelen rond de Coronapandemie maakten jullie een werkelijk prachtige kaart waarmee jullie heel eenvoudig en in welhaast weldadige rust en berusting aangaven dat Joop is overleden.
Zo mooi, die eenheid van gedicht en persoonlijke foto, van de milde toon van voltooidheid die uit het gedicht spreekt en júllie zo welgekozen woorden. Jullie hebben de kern raak getroffen denk ik. Wat gaaf dat jullie dit nu al konden.

Vredig en nieuwsgierig weggegleden -- zeldzaam mooi verwoord hoe je soms tóch vrede kunt hebben met het moeten loslaten van een dierbare.

Moge die aanvaarding ook tijdens jullie definitieve afscheid binnenkort leidend zijn.
Het besef dat zijn leven, ook met jullie, móói en zinvol is geweest.

Ik denk aan jullie!
Jan Willem Lignac

Joop, mijn oud-collega en kantoorkamergenoot, na zijn pensioen tot 2013 ook regelmatig wandelgenoot, maar bovenal discussiepartner over filosofie en wetenschap; hoe oneens konden we het zijn, maar vaker, hoe enthousiast over de verbanden tussen westerse en oosterse filosofie, over de ontdekkingen in de astronomie!
Mooie herinneringen,
Peter Graus, Zwolle

Beste Joop,
Je bent er niet meer en toch weer wel ... in mijn herinneringen.
Jouw kijk op de wereld en (Oosterse) filosofie is een inspiratie voor mij geweest. Die neem ik mee en geef ik door. Jouw steen deed de rivier anders stromen.
Bedankt, Petro

Zo zal ik me Joop altijd blijven herinneren: een verfromfraaid kapsel, een beetje schuinweg kijken, en dan—het liefst met ironie—iets treffends zeggen of vragen, of met een kreet woordloos van commentaar voorzien.

We waren samen met een enkele ander de voorbije vijftien jaar een beetje de belhamels van boeddhistisch Nederland, ieder op zijn eigen manier. Boeddhistische bonzen wier integriteit omgekeerd evenredig is aan hun geldingsdrang hadden een slechte aan Joop. Zijn commentaar op hun gedrag was altijd even geestig, raak en fijnzinnig.

Nieuwsgierig en leergierig tot op het laatst, was Joop een van de weinige boeddhisten die ik tot mijn vrienden reken. Ik beschouw dat als een voorrecht, en ik zal onze (lange) telefoongesprekken nog heel lang missen. Lidy, ik leef met je mee en hoop dat alle herinneringen, de kinderen en kleinkinderen, vrienden en bekenden—en je eigen pianospel!—je tot troost zullen zijn.

Ik bracht Joops naam ter sprake precies op de dag van zijn heengaan, zonder dat ik het wist. De band was er kennelijk nog steeds, hoewel de communicatie al enkele Jaren nihil was. Er hoeft geen twijfel te bestaan over de steentjes die Joop heft verplaatst of bijgedragen. In de meditatiegroep van Amersfoort speelde hij een zeer constructieve rol. Ook op zijn blogspot. En als iniatiefnemer om Leigh Brasington naar Nederland te halen. Hartelijk dank hiervoor, Joop. En ook voor je voortdurende streven naar integriteit. Laat Joops bijdrage ook een troost zijn voor jou, Lidi. Het heengaan was niet onveracht, maar de leegte zal toch gevoeld worden door jou en de kinderen en kleinkinderen. Jullie allen veel sterkte gewenst.