Iedereen kent Joost op zijn of haar manier. Ik heb Joost leren kennen die als jongetje kwam vragen of hij bij snackbarry mocht komen werken. Dat leek hem wel leuk en hij had toch tijd zat. Nu heb ik in de loop der jaren een hoop personeel gehad, maar echt maar 1 Joost. Joost is de enigste geweest die het wist te presteren om zich om 17.00 te verslapen. In het begin is dat een ergenis, maar omdat Joost Joost was accepteerde we dat. Sterker nog, als het al twee weken niet gebeurd was vroegen we of hij ziek was. Wij konden Joost als Jan gemak. Was het rustig deed hij ook rustig (of eigenlijk gewoon niets), maar als het druk was vloog hij als een malle en ging sneller dan de rest. Eenmaal rustig waren we hem weer kwijt, want hey je moet ook nog ff eten en de Donald duck lezen. Joost was daar bij ons in de winkel geliefd door jong en oud. Iedereen kende Joost en wisten dat het wel eens wat langer kon duren. Deed de rest dit waren ze woest, maar van Joost werd het geaccepteerd. Dit was ook de tijd van het stappen. Mede door dit kan ik zeggen dat Joost een vriend was. Ik denk eigenlijk als ik de vele berichten lees dat Joost ieders vriend was of had kunnen zijn. Ik hoop dat de man zich beseft heeft hoe geliefd hij was bij velen en wat hij heeft betekend voor deze groep. Voor mij is hij onuitwisbaar en zal hem nooit vergeten. Ik wens iedereen maar in het bijzonder zijn directe dierbare dat ze het een plekkie kunnen geven. Voor mij persoonlijk is iemand pas weg als hij of zij vergeten is, maar ik heb zoveel mooie herinneringen aan de man dat hij voor mij nooit weg zal zijn. Groet Barry
