Lieve Simon,
Ik leerde je kennen toen we beiden bij vb&t werkten. Soms zijn er ontmoetingen die voelen alsof ze voorbestemd zijn — één blik, een klik.
Toen mijn hond Pepper overleed, was jij degene die een kaartje stuurde. Dat kleine gebaar zei zoveel over wie jij was.
Ook nadat we ieder onze eigen weg gingen, bleven we in contact. Jij op Bali, ik in Thailand en Nederland — en toch hadden we regelmatig contact.
Afstand betekende niets.
Ons laatste gesprek zal ik nooit vergeten. We spraken over dromen, over nieuwe avonturen. Jij stond aan het begin van een nieuw hoofdstuk.
Maar dat hoofdstuk werd abrupt gesloten, veel te vroeg, door dat noodlottige ongeval.
En toch voelt het niet alsof je weg bent. Jouw energie is nog hier, jouw vriendschap draag ik met me mee. Als ik ooit naar Bali ga, hef ik een glas op jou — op wie je was, en op wat je altijd zult blijven.
In het ruisen van de zee, in het licht van de zon, daar voel ik je.
Je zit in mijn hart, lieve Simon.
Niet weg, maar vrij.

Ik heb je helaas niet persoonlijk gekend, maar ik wist wie je was. Ik was zo blij dat Bart een nieuwe partner , een nieuwe liefde had gevonden ,het was leuk om jullie altijd samen te zien op Instagram . Lieve Joost , het gaat jou goed waar jij nu ook bent . Rust zacht ! Lieve groetjes Sandra R.