Zomer 2010, Paalzitten in een door Joost ontworpen duurzaam huisje, compleet met zonnepaneel en sedumdak. We leerden Joost kennen toen Bart meedeed en in het door Joost ontworpen huisje 2 weken heeft doorgebracht om geld in te zamelen voor de (nog te bouwen) Boshoeve. Wat hebben we een plezier beleefd aan alles wat met dat evenement te maken had: de gezellige uurtjes met Joost op het terras bij de Bolle met een lekker glas witte wijn. De dingen die we bedachten om geld op te halen voor de Boshoeve en de oprichting van Stichting Lief Zijn. Ook de actie dat we met onze collega's de Boshoeve hebben geschilderd met duurzame verf zullen we nooit vergeten.
Lieve Lilian en Talitha, we wensen jullie veel sterkte met het verwerken van het verlies van Joost. Hij was een heel bijzonder mens.
Liefs Bram en Sytske

Als een vogel ik de lucht...

Als een vogel in de lucht,
overzie ik alle dingen.
Ik ben vrij,
vrij van alle angst
en innerlijke pijn.

Met deze zinnen werd ik wakker op 22 januari 2019 en ij mijn achterhoofd Joost..
Toen ik hem vertelde zei hij dat hij zich ook zo voelde.

Vandaag kwam dat thema steeds weer terug... vliegen...
Het was een mooie uitvaart.

Ik wil dit graag met jullie delen.

Liefs Carla Fokker

Ik zocht een foto. Zo een waarop alle vuiltjes in de lucht zich koest houden. Een foto waarop de zon, zelfpluk-appels, familie, vrienden en idealen over elkaar heen buitelen op een zomerse zondagochtend in september. Een foto die een luikje naar het goede leven opent, zodat we door onze tranen heen kunnen lachen.

Zo’n foto. Ik vond ‘m. Naast een opgerolde poster waarop een groen veld en een wit tentje staan afgebeeld. Uit de tent steekt een hoofd met daarboven de tekst: “de omgeving van de mens is de medemens”. Toeval of niet, beter dan met die poster zou ik je niet kunnen typeren, lieve Joost. Jouw passie om mensen te laten floreren in en door hun omgeving; soms sloeg je er bijna van over de kop.

Gelukkig is er dat tentje. Jouw baken, jouw thuis waar je veilig kunt landen en je immer geliefd weet, hoe en wanneer je ook arriveert. Klapwiekend, met hangende pootjes, een gestrekt been, zachtjes zwevend of in duikvlucht, het maakt niet uit. Zo’n tentje, zo’n thuis. Je bouwde het samen met Lilian, Talitha en Justin. Duurzaam, waardevol en uniek.

Dát tentje, dát thuis, vind ik met alle respect voor je architectonische hoogstandjes je allermooiste bouwwerk. Vanwege de open armen, de uitgestoken handen en vanwege de liefde die er huist. Altijd, wat er ook gebeurt.