Wij wensen jullie allen veel stekte toe met het dragen van dit enorme verlies.

Svjetlana en Zeljko Oberan

Toen ik vanmorgen toevallig op de site van Heton keek, werd ik zeer onaangenaam verrast door de mededeling dat Jos op 4 juni is overleden. Onvoorstelbaar !
Ik heb met Jos in het verleden veelvuldig contact gehad als medewerker van de Rabobank en bewaar daar heel goede en warme herinneringen aan. Jos was een ondernemer pur sang, maar bovenal een zeer aangenaam mens om zaken mee te mogen doen.

Ik wil de familie en uiteraard ook Heton ( en met name Ed Heijnen ), veel sterkte wensen voor de toekomst.

Namens Reddingsbrigade Voerendaal wil ik namens het kader en de leden van de vereniging de nabestaanden van Jos veel sterkte wensen in deze zeer moeilijke tijd.

Looyd Wagemans (voorzitter RBV)

Als \\\'Thoars meidje\\\' kwam ik Jos afgelopen jaar tegen in de Zonnewijzer, na hem heel veel jaren niet meer gezien te hebben. We raakten aan de praat .... onder andere over het overlijden van mijn broer niet lang daarvoor waar Jos het ook moeilijk mee had, zo jong als Thei was. Niet te geloven dat hij er nu ook niet meer is!
Mijn herinneringen aan Jos gaan vooral terug naar de tijd van Thor \\\'70 waar hij met hart en ziel spelend en coachend (o.a. ook van het team waar ik in speelde) een belangrijk onderdeel uit maakte!
Mijn oprechte medeleven aan allen die hem nu moeten missen! Lilian

Vanavond hoorde ik dat Jos plotselijng was overleden. Ik zat nog achter mijn bureau en mijn gedachten gingen terug naar een deel van ons - gezamenlijk - verleden. Samen in de klas van het CIOS \'Sittard 78-79, de L.O. opleiding \'80-\'81 te Sittard, vervolgens werden we beiden ambtenaar sportzaken, Jos in Kerkrade en ik in Nuth. Samen naar de bestuursacademie \'83-\'85 te Roermond. Toen werden al de eerste gesprekken gevoerd over een ideaal gemeentelijk sport- en accommodatie beleid. Het is Jos uiteindelijk in \'96 gelukt: HETON samen met Ed. In \'97 probeerden wij de sportaccommodaties van Kerkrade en Nuth nog samen te voegen. Helaas is dat toen niet gelukt. Jos was al een stapje verder, en ieder ging vervolgens zijn eigen ideaalbeeld nastreven, later werden wij in \'98 zelfs elkaars concurrent. Dat was een moeilijke periode. Nu bestaat GITEK 12,5 jaar en HETON 15 jaar.
Voor dit jubileum had ik Jos nog graag willen feliciteren, nu kan ik enkel nog je familie, vrienden en HETON condoleren met dit onverwachte verlies en heel veel sterkte toewensen,

Een week geleden kreeg ik het schokkende nieuws te horen, dat Jos Tonnear overleden was.
Het klonk zo raar, maar het was toch waar. Nu 8 jaar werkzaam te zijn binnen de Heton familie, werden de banden steeds hechter. Jos, maar ook Ed gaven mij hun vertrouwen om het BOS-project te draaien met Frans in de Gemeenten Meerssen.

Helaas is Jos ons te snel heen gegaan, zijn vertrouwen en stimulatie, maar zeker zijn warmte zal een gemis zijn.

Ik wil iedereen sterkte wensen in deze moeilijke periode

Namens ZVC Holz en al haar leden willen wij de nabestaanden van Jos heel veel sterkte wensen in deze verschrikkelijke tijd. Reeds geruime tijd heeft onze vereniging een prettige samenwerking met Heton. Die basis is onder andere gelegd door Jos.
Nogmaals willen wij namens het bestuur en alle leden van ZVC Holz ons medeleven betuigen.

Beste familie van Jos en alle Heton mensen,

Dit zijn momenten waarop je de tijd zou willen terugdraaien. Nog even de kans krijgen om te zeggen wat je niet hebt gezegd, om te doen wat je vreemd genoeg niet hebt gedaan. Een moment waarop je keihard een figuurlijke klap op je neus krijgt. Jos? Dat is toch onmogelijk! De tekst van het smsje, kan ik niet geloven. Meteen met Heton bellen en Bram bevestigt het slechte nieuws. Verslagenheid en stilte....
De hele week doemt het beeld op, maar het ongeloof blijft.
Mijn eerste ontmoeting met Ed en Jos gaat terug naar de jaren 80 van de vorige eeuw. Ed was collega bij de provinciale sportraad en Jos ambtenaar sport van de gemeente Kerkrade. Leuke gasten, spontaan en hardwerkend. Samen gingen ze een zakelijk avontuur aan, wat toentertijd een vorm van pionieren was: professioneel accommodatiebeheer voor gemeenten. Veel later, in 2004 om precies te zijn kruiste onze wegen opnieuw. Ik was directeur van Pro Regio Sport, noem het maar de sportstichting in Landgraaf. Vanwege grote bezuinigingen waren we op zoek naar een vorm van samenwerking met andere partijen. Jos en Ed hadden Heton al uitgebouwd tot een succes en het gesprek over samenwerking met duurde welgeteld 5 minuten! Het klikte gewoon met die twee en dat is het allerbelangrijkste in samenwerking: het juiste gevoel.
Dat gevoel werd bevestigd in de 5 jaren daarna, waarin ik collega-directeur van Jos en Ed mocht zijn. Letterlijk \"mocht\' zijn, want ik ben beiden zeer gaan waarderen in die tijd. We hadden alle drie onze eigen inbreng in uitdagende projecten, we hebben de nieuwe koers en het nieuwe beeld van de organisatie bepaald. Ik hing met Jos avonden aan de telefoon zoals hij met zovelen deed, lees ik alle gedenkteksten. We spraken later veel over de spanning die de gemeente Landgraaf ons opleverde, hetgeen uiteindelijk resulteerde in een openbare aanbesteding, waarover ik mezelf heb beloofd nooit meer iets in het openbaar te zeggen.
De opdracht in Landgraaf ging verloren en daarmee de mogelijkheid om onze samenwerking voort te zetten. Voor mij een immense klap omdat Ed en Jos (He-Ton) ook mijn familie werden en Heton mijn organisatie geworden was. Ik had twee collega\'s in Jos en Ed met wie ik lief en leed deelde en dat alles werd me door externe factoren afgenomen. We werden bovendien alledrie in een positie gedrukt die we niet wilden. Een vriendschap en perfecte samenwerking moest zakelijk beëindigd worden en hoe kan dat nou op een goede manier? Onmogelijk. Onze vriendschap zat ons dus duidelijk in de weg. Het kwam te dichtbij, daarom hebben we uiteindelijk dat zakelijke door anderen laten regelen. Met pijn in ons hart. Ik weet Jos, dat je daar grote moeite mee had. En dat was wederzijds. Wat restte was de kater dat het werk voor Heton zo abrubt moest stoppen. En daar komt nu een nog grotere kater bij. Als mens zijn we allemaal sterfelijk, dat is een realiteit. Maar als het zou kunnen zou ik de tijd terugdraaien, zodat ik alsnog kon zeggen wat ik niet gezegd heb en alsnog doen wat ik niet deed. Misschien moet ik Ed binnenkort zeggen wat ik Jos niet meer kan zeggen.......

Ik wens de familie van Jos veel sterkte met het verwerken van dit verlies en Ed veel wijsheid in het voortzetten van de onderneming.


Michel Leinders.

ik schrok toen ik op site van heton las dat jos overleden is.
ik had geen woorden meer om uit te spreken.
Jos was een man die voor iedereen wat wilde betekenen en bereiken.
ik wens dan ook iedereen veel sterkte met dit grote verlies.

jennifer

Beste mensen van Heton,

Het leven gaat door!!!
Af en toe wil ik de klok stop zetten, terug willen draaien, maar wie niet???
Langzaam is het ongeloof van vorige week plaats aan het maken voor werkelijkheid.

Langs deze weg wil ik jullie allemaal enorm veel kracht en steun toewensen om alles wat jullie nu plotseling moeten missen een goede plek te geven!

Sterkte, Ingrid