Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Joyce een stukje tekst uit een gedicht van JC Bloem.
Dat was de ervaring toen wij vrijdagavond afscheid van je namen.
" Voor altijd is mij bij gebleven
hoeveel stiller dood dan slapen is"
Sterkte lieve Nico, kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden.
Hanneke&Peter

Soms mag je de eer hebben om iemand te ontmoeten.
Soms ben je trots dat je met iemand mag werken .
Soms kom je iemand tegen waar het mee klikt.
Soms duurt dat kort en soms lang ........ het is ook maar net wat je kort vind en wat je lang vind.

Ik heb de eer gehad om iemand bijzonders te ontmoeten.

11 jaar geleden in 2006 mocht ik van mijn toenmalige werkgever een kunst project maken.
Ik was zo trots dat ik dat mocht doen.
Dit was onze eerste ontmoeting.
Daarna hebben we nog heel wat mooie werken en herinneringen samen gemaakt .
Het laatste werk dat we samen hebben gemaakt was voor 5 mei het monument aan de Waal .
Eigenlijk waren deze kunst projecten nooit werk voor mij, ik deed dit met liefde.
En dat kwam door jou Joyce!


Lieve Joyce,
ik ga je missen en nooit vergeten ❤

Je Steenhouwer
Marco Versluis

Vaarwel Joyce,
Een lieve vriendin en fidele collega is vertrokken. Te vroeg en heel jammer, iemand die altijd de kwaliteiten van mensen wist te benoemen en aan te moedigen. Haar kracht was ook het bij elkaar brengen van mensen: een verbinder. Zij zag, vaak vanuit de directe emotie, de gemeenschappelijke interesse van mensen en het belang daarvan; en om daar dan iets mee te doen.
Ik herinner mij vele vrijdagen aan het eind van de dag na ons werk bij de Chinees, waar alles bespreekbaar was en altijd een goed gesprek. Studenten kwamen eerst, op enkele uitzonderingen na. De kwaliteit en de passie waarmee de dingen gemaakt werden konden altijd rekenen op haar steun en aanmoedigingen. En altijd vanuit de kwaliteiten van de betrokkenen gezien. Gelukkig hebben we Joyce en Nico niet te lang geleden nog gezien , nog met dezelfde betrokkenheid en scherpte bezig met het maken en de makers en de organisatie daarvan. Het is triest dat deze krachtige vrouw gesloopt werd en te vroeg moest gaan. Zij blijft in mijn herinnering als een bevlogen keramiste en vooral een goede vriendin.

Lieve Joyce,
Bewondering. Dat is het eerste woord dat in me opkomt als ik jouw gezicht voor me zie.
Bewondering voor je doorzettingsvermogen, maar vooral voor de gedrevenheid die je had als kunstenaar. Ultiem gepassioneerd vond ik je, in het vertellen van jouw verhaal, het scheppen, het creëren en het uitdragen van je woorden. Soms expressief, soms heel ingetogen. Je kon verwonderen door je overtuigingskracht, maar ook door je kwetsbaarheid. Je was mens, je was Joyce, ultiem en authentiek. Ook als het niet goed met je ging.
Je laat niet alleen een prachtig oeuvre aan werk achter; je kracht blijft een enorme inspiratiebron voor kunstenaars, vrouwen, moeders, vaders, zonen, dochters, kinderen...
Dag mooie lieve Joyce. Ik ben blij dat ik je heb gekend.
Natalie

We ontmoeten elkaar voor het eerst in 1987 bij Villa Baranka te Amsterdam waar wij een van de exposanten waren. Daarna kwamen we elkaar vaak tegen in het Indisch kunst circuit en deden mee aan vele groepsexpositie waar onze Indische identiteit een leidraad was . Recentelijk nog in het Gorcum's museum en in Apeldoorn (Indisch DNA) Dat schept een band. Ik wist dat je al een tijdje ziek was. De indringende tentoonstelling "Borst Beelden" in World Art Delft was daar een eerste getuige van voor mij. Nu heb je vrede . Wat overblijft zijn de herinneringen aan de ontmoetingen met jou en de prachtige kunstwerken die blijven als een tastbare herinnering.
Rust zacht Joyce Bloem.