Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lang geleden zat ik met Judith op de basisschool de Jan Jansschool in Almelo. We waren lange tijd beste vriendinnetjes. Ik weet nog dat Judith altijd heel stoer en sportief was. Ook herinner ik me het littekentje van een halve maan op haar wang en als ik haar nu op de foto's zie, zie ik nog steeds die Judith van toen. Toen we naar verschillende middelbare scholen gingen is het contact verwaterd. Toch bleven we altijd een beetje verbonden, omdat een oom van Judith getrouwd was met een tante van mij. Ik hoorde dat Judith met haar gezin in Markelo woonde. Zelf woon ik in Lochem en was haar graag weer een keer tegengekomen. Ontzettend verdrietig en moeilijk te bevatten dat ze, nu ze net 50 was, is overleden. Ik wens Judith's man en dochters, haar moeder en zussen heel veel sterkte.
Mariëlle Frielinck

Van 2001 tot 2007 en van 2011 tot 2013 zaten we samen op kantoor bij eerst PNO Consultants, later j4b Nederland en weer later Innovation Connect. De eerste periode met zijn tweeën op één kamer, waar jij me in het begin moest inwerken, en in de tweede periode met soms wel zes mensen tegelijk. We deelden leuke momenten, persoonlijke belevenissen én vooral ook plezier aan het werkmatig klooien met taal. Ook konden we - allebei behoorlijk eigenwijs - best wel eens kibbelen over hoe we bepaalde dingen wat werk betreft het best konden aanpakken. Gelukkig kwamen we daar uiteindelijk altijd ook wel weer uit.

We hadden allebei ook iets met Duitsland, jij vanwege je studie, ik mede vanwege mijn achtergrond. Ik herinner me dat we lol hadden in jouw screensaver met hele lange Duitse woorden, zoals Donaudampfschiffgesellschaftkapitänsmütze en Eisenbahnknotenpunkthinundherschieber. Verder kwamen bepaalde woordgrapjes vaak terug, zo werd een theezakje door jou standaard een zeetakje genoemd. Ook heel typerend: je voorliefde voor cassis. We gingen regelmatig buiten de deur lunchen of dineren met collega's en als er dan werd gevraagd wat je wilde drinken, wist ik één ding zeker: Judith bestelt cassis.

Nadat je weg was bij Innovation Connect werd het contact minder frequent. We bleven elkaar echter zien en enigszins op de hoogte van elkaars reilen en zeilen door middel van het 'old skool' groepje van collega's en oud-collega's. Ook troffen we elkaar vorig jaar nog in Markelo. Ik kwam er eigenlijk nooit, maar had er die dag een wandeltocht gemaakt en was bijna bij het eind langs de Mariakapel op de Hulpe gelopen. Ik had er een kaarsje aangestoken voor mijn vader, maar had ook jou daar in gedachten aangezien je net slecht nieuws had gehad over je ziekte. Ongeveer vijf minuten na het aansteken van die kaars kom ik jou tegen, samen met Maaike onderweg naar de ijsboer. Die ontmoeting kon bijna geen toeval zijn, zo leek het op dat moment in ieder geval.

Ik wil je bedanken voor de tijd samen. Heel erg verdrietig dat jou niet meer tijd gegund was!

Jaren geleden had iemand binnen de familie Ebbing het fantastische plan bedacht om een familiereünie te organiseren én dit ook daadwerkelijk uit te voeren.
Tijdens die eerste reünie leerde ik mijn neven en nichten beter kennen, zo ook Judith. Judith was hartelijk, open en altijd geïnteresseerd. Eigenlijk hadden we meteen een heel fijn contact, dat heel makkelijk tijdens een volgende bijeenkomst weer werd opgepikt.
Ik herinner mij Judith als een spontane en goedlachse vrouw, die ik graag bij een volgende reünie weer had willen ontmoeten. Het mag helaas niet zo zijn.
José Kamphuis

Lieve Juud,
Jaren maakte je deel uit van mijn leven. We zaten in dezelfde klas, we stonden op de camping met ons vriendinnenclubje, we gingen beiden in Groningen studeren. Na onze studies ging jij terug naar Twente. Ik bleef in het Noorden en we belden veel. En we bleven elkaar zien en lief en leed delen over en weer. Dat was zo fijn. We konden bij elkaar terecht. Toen was daar Ido die je hart veroverde. Een fijne vent die ons ,onder andere door de winterwandelingen ,een mooi stukje Twente liet ontdekken. Het was prachtig jou zo blij te zien. Maaike en Emmy hebben het net als Ido getroffen met jou.
Als ik aan je denk dan denk ik aan de uitdrukking op je gezicht als je iets lekkers eet, aan de aandacht die je mij en anderen die je lief had schonk en aan het feit dat je jezelf was. Je liet je de kop niet gek maken. Je leefde je leven op jouw manier. Bedankt voor je liefde.
Ben