Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Toen ik vanmorgen de naam van Jurgen in het Noord-Hollands Dagblad las, ging er direct een 'herinneringsluikje' bij mij open. Ik heb Jurgen leren kennen als leerling op het VHBO van het Alkwaard College in mijn hoedanigheid van leraar Maatschappijleer en mentor. Dat was in de jaren 1992-1995
Ontelbaar veel leerlingen zijn in veertig jaar onderwijs aan mij voorbij getrokken. Een aantal daarvan blijft je bij; die vergeet je nooit. En een daarvan is Jurgen.
Ik herinner me goed een positief ingestelde jongen met een open blik. Altijd geïnteresseerd en betrokken. Een waar genoegen om in de klas te hebben.
In mijn 'archief' vond ik nog terug dat hij als vervolgopleiding dacht aan de officiersopleiding of de politieacademie. Of hij dat daadwerkelijk gedaan heeft weet ik niet, maar ik vind het mooi om te zien dat hij in het MBO-onderwijs terecht gekomen is.
Agnetha, ik wens jou en je naasten heel veel sterkte. Herinneringen kunnen een belangrijke steun vormen in het leren omgaan met zo'n groot verlies.
Koester de herinneringen.
Peter de Greeuw

Het hart voor onderwijs laat zich kennen voor de relaties die worden aangegaan met leerlingen. Vanuit de relatie leer je de mens, het kind of de jongeren kennen. Daar vind je de ingangen om te onderwijzen. Passend op maat. Maar dat geldt ook voor leidinggeven of besturen. De relatie centraal stellen, werken vanuit vertrouwen.
Zo heb ik je leren kennen Jurgen. Iemand die staat voor onderwijs. Mét leerlingen en uiteindelijk ook vóór de leerlingen. Als leerkracht, leidinggevende of bestuurder.
Werken vanuit de relatie.
Dank voor het geschonken vertrouwen.

Een heldere vonk is gedoofd!

Verbijsterd, stil.
Ik krijg een foto door op mijn telefoon, terwijl ik aan het werk ben. Niets vermoedend. Op de foto zie ik advertenties, van die verdrietige. Dan zie ik jouw naam. Ik lees het wel 100 keer. Stuur het op mijn beurt weer door aan meiden die, net als ik, bij jou in de klas zaten op de SPW. We halen herinneringen op. Die leuke Jurgen, met zijn positieve houding, zijn (soms flauwe) grapjes, maar altijd geïnteresseerd en betrokken. Oprecht, in al zijn leerlingen. Open als hij een pestdag heeft, blij als hij over zijn hond Panta Rhei vertelt.
Je gaf les, maar had altijd oog voor wat er verder speelde bij de leerlingen in jouw klas. Dan was je er voor hen.
Later "connecten" wij op LinkedIn en zagen we elkaar nog eens voorbijkomen, stappen maken in de loopbaan. Een duim omhoog, een kort berichtje.
Jurgen, het kan niet anders dan dat je een enorme leegt achterlaat. Hopelijk ook heel veel prachtige herinneringen, waar jouw geliefden kracht uit kunnen putten.

Van de week kreeg ik een appje van een vriendin. Meis geniet van elk jaar die je erbij krijgt want het kan zomaar voorbij zijn. Ze schrijft daarbij dat de man van haar lieve vriendin is overleden. Wat een vreselijk bericht! Vanochtend lees ik de rouwadvertenties en springen de tranen in mijn ogen en schrik ik nog meer. Deze man was mijn favoriete leraar op de opleiding Sociaal Pedagogisch Werker in Den Helder. Want favoriet dat was jij bij mij zeker Jurgie (zo noemde ik jou)! Altijd vrolijk, in voor een geintje, een praatje en heerlijk nuchter en relaxed. Als ik een werkstuk had gemaakt schreef je er vaak even een opmerking bij als: het is werkelijk een toppertje Jornie (zo noemde jij mij) of waarachtig prachtig. Welke leraar doet dat, ik heb ze verder niet meegemaakt. Jij maakte voor mij deze opleiding nog leuker dan deze al was. Als ik je privé tegenkwam dan was het altijd weer Hé Jornie gevolgd door Hé Jurgie of andersom en daarna een gezellig praatje. Wat zal jij gemist worden Jurgie! Ik wens jou vrouw, kinderen, familie en vrienden heel veel sterkte met dit enorme verlies.

Hoewel ik Jurgen slechts kort heb gekend, gaf zijn gedrevenheid ook mij een extra zetje. Ik wist op het moment dat hij me aansprak dat ik daadwerkelijk iets goeds deed en de wereld op mijn manier iets zou kunnen verbeteren. Jurgen kwam in mijn leven toen ik opzoek was naar het maken van een leerweg voor procesmedewerkers voor de zaadindustrie, iets waarvan hij direct tegen mij zei: "je slaat de spijker op zijn kop, waarom is dit er nog niet."
Ik had in Jurgen een medestander, een lichtpunt, die de boel vooruit wilde stuwen.
Natuurlijk moest ik darana nog wele even flink aan de bak, maar nu, nu het ship is uitgevaren heb ik hem nooit kunnen vertellen dat hij mij die extra VONk gaf, de naam waar hij zo lacherig over deed toen ik hem vroeg waar het nu eigenlijk voor stond. Maar hij was de VONK. hij was degene die mij hoop gaf dit te kunnen afmaken en samenwerking te vinden om tot iets moois te komen. Helaas is het nog niet af, maar ik hoop dat iedereen zich terdegen beseft hoe belangrijk mensen zoals hij zijn voor onze toekomst. Zonder Jurgen was dit zeker nog lang niet zo ver als dat het nu is. Ook al hoort hij het niet meer van mij persoonlijk voor mij was hij , net alsvoor zoveel anderen een baken van positiviteit , iemand die niet alleen gemist wordt door de familie, vrienden, kennisen en collega's, maar zeker ook aan de wereld, die mensen zoals Jurgen veel te snel moet missen.

Met diep respect,
Ramon Papa, schrijver van the history of seed cleaning

Jurgen en ik zijn twee jaar geleden samen begonnen bij de Raad van Toezicht van Kopwerk. Een intensieve tijd waar we elkaar goed leerden kennen. Jouw constructieve inbreng, altijd op zoek naar de verbinding. Met woorden en concrete acties dacht en deed je met ons mee. En bovenal met humor. Iemand waar we op konden bouwen.

Ongelooflijk dat je er niet meer bent. Je hebt je leven vol overgave geleefd, maar we hadden je zo graag nog wat langer bij ons gehad. Wat een onbeschrijfelijk verdriet voor je gezin en je naasten. Ik wens jullie veel sterkte en kracht!

We nemen Jurgen mee in ons hart 🤍
Liefs, Carla Kersbergen

Wat hebben we samen mooie, lastige en leuke avonturen beleefd de afgelopen 5 jaar als MT collega's. Bedankt voor alle steun die je mij altijd hebt gegeven als het even lastig was.
We zullen verder blijven bouwen aan onze prachtige school met jouw energie, positiviteit en humor in onze gedachte. Ik zal onze gezamenlijke lijfspreuk 'een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd' met jou in gedachte hoog in het vaandel houden.
Lieve Agnetha, kinderen en familie, ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe! Koester de mooie herinneringen!
Liefs Catharina