Borrels zullen nooit meer hetzelfde zijn.
De stoel aan tafel zal leeg blijven.
Daar sta je dan niet meer, maar toch ben je overal.

In onze lach, in de dansjes,
in de Tina Turner-act die niemand ooit zo goed deed als jij.
Altijd humor, altijd aanwezig, dat was jij.

De pistachenootjes blijven op tafel komen,
alsof je ze elk moment kunt pakken.
De slobberwijntjes blijven vloeien,
Proosten blijven we doen.

En als we zingen—te vals, te hard—
horen we jouw hoge stem ergens boven ons uit.
We gaan je nooit vergeten vriend.
Want mensen zoals jij,
die blijven.