Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Levensloop van Justyna

Dag, mijn en ons lieve zonnestraaltje, vanaf vandaag zullen wij en niemand jou meer zien; hier op deze aarde.
God heeft jou Justyna , uit dit leven weggenomen.
Zijn verbondskind is nu voor eeuwig bij Hem thuis.
Voor ons gevoel was je veel te kort bij ons, want je gaf ons zoveel nieuwe levenskracht.
Je bent zo'n uniek en bijzonder kind geweest voor ons.
Dat geldt ook natuurlijk voor Chieljan en Margot.
Op een bijzondere wijze zijn jullie aan ons toevertrouwd.
Niet gedragen onder ons hart maar erin.
Vanuit Polen mochten jullie bij ons komen op de boerderij, dat is jullie thuis.

Op 9 oktober was het exact 20 maanden geleden, dus op 9 februari 2000 dat wij een telefoontje kregen van de adoptieorganisatie.
Er was een voorstel van een meisje van bijna 4 jaar oud, ze woonde in een kindertehuis in Kielce, zuiden van Polen.
Dit meiske zou zo goed in ons gezin kunnen passen. Of wij er over na wilden denken. Dat hoefde Egbert niet want hij wist het gelijk zeker: God heeft dit meisje voor ons voorbestemd.
Ik had het daar veel moeilijker mee toch mocht ik ook Justyna in mijn hart sluiten en kon mijn hart en huis voor haar open zetten en zeggen:
Wees welkom hier in Dalfsen mijn en ons kind.

Veel veranderde er ook voor Chieljan en Margot, want zij kregen er een zusje bij. Dat was best wel even wennen want Justyna veroverde haar plaats en was het gevoelsmatig voor Chieljan en Margot wel een stapje opzij.
Maar ze wist Margot zo uit haar eigen wereldje te halen en een andere keer mopperde ze en zei: 'Margot is altijd boos voor mij'.
Samen spelen met de verkleedkleren was het mooiste wat er was.
Lieve Margot, wat zul jij ook jouw zusje Justyna in haar spel missen.
En met jou, Chieljan altijd lekker spelen in de stal.
Samen het liefst in de overall de dieren voeren, de konijntjes, de poesjes en Toby de hond. En alle kalfjes, ze mochten niet vergeten worden.
En als er dan weer een kalfje verkocht was, vroeg ze heel verontwaardigd:
'waa