Yo Karim,
Het is nog steeds niet te geloven dat jij er niet meer bent Karim. Laetitia, Zoe en ik zijn je weer komen bezoeken bij je graf en nog steeds na drie jaar schijnt het allemaal zo onwerkelijk. Ik hoor soms je stem, je ongelooflijk goede en pittige grappen, ik zie je uitdagende blik (nadat je weer een grap hebt losgelaten waar ik dan niet weet is het verzonnen of nu echt...). We zijn ook per toeval je zus en Omar tegengekomen. Het was goed om ze weer te zien. Ik ben intussen een grote fan van TYT geworden, dankzij jij... Die jongens zijn te gek. En eindelijk ook eens AM-B gehaald (na veel pauses door te veel drukte)...
Man, ik zou je alles over de laatste jaren willen vertellen, hoe enoorm druk en soms ook extreem zwaar ze waren (waar ik soms niet wist hoeland ik het nog kan volhouden) maar waar het licht na de tunnel zo langzaam in zicht komt en doen we steeds meer het beste van te maken. Dit heb ik nu een beetje in gedachten kunnen doen toen we je bezochten...
Groetjes en we missen je!!! Karim

Een paar dagen geleden dacht ik vanuit het niets aan je. We hebben eind Jaren 90 een paar maanden samen gewerkt in Playa del Inglès en hoewel het maar kort was, ben ik je nooit vergeten. Gek, sommige mensen vergeet je nooit. Je had gewoon die enorme gunfactor en volgens mij was er niemand die jou niet mocht. Het feit dat ik 20 jaar later je naam nog ken en gewoon eens wilde kijken hoe het met jou gegaan is, zegt eigenlijk al genoeg… Wat een vreselijke schok toen ik ontdekte wat er gebeurd is. Ik heb echt dagen nodig gehad voordat ik dit kon schrijven. Ik vind het vreselijk voor je vrouw, je zoon, de rest van je vrienden en familie en wens ze bij deze dan ook heel veel sterkte. Niet te geloven dit en potverdorie, wat oneerlijk….

never far from my thoughts....... an email, a project we worked on together, a specific customer....... life does go on but your colleagues still remember you and keep your partner and son in our thoughts!