Video: https://vimeo.com/230861496/edf6daacfc
Ya Karim,
Hoe moet ik ons verhaal zomaar gaan samenvatten, de herinneringen zijn zo uitbundig, de gevoelens zo diep. Dit is een verhaal over hoe jij mijn leven en ons vriendenkring hebt geraakt.
Ik begin vanaf het eerste moment toen ik je zag en waar we elkaar leerden kennen. Het was in Januari 2012, mijn eerste werkdag op kantoor. Ik werd geïntroduceerd aan Wicky dan aan jou. Ons eerst contact was nogal vluchtig, en jij was nog bezig om bij te komen van de kerstvakantie door te gamen op C&C. Ik moest wel even lachen! :)
Wie had nou gedacht dat de eerste mensen die ik bij mijn nieuwe baan ontmoette tot mijn klein en nauwe vriendenkring zullen behoren? Jullie hadden mij ook snel meegenomen naar jullie uitjes en zo werden we dikke vrienden. En wauw what a trip since then!
Het duurde niet lang tot we best veel overeenkomsten in onze levens zagen. We zijn opgegroeid dans le Maghreb, en zijn we steeds verder richting Noord-Europa belandt, wij s… vluchtelingen… ;)
Het waren vooral onze interessen en discussies over allerlei onderwerpen die ons toch bij elkaar voegden, maar vooral de films, muziek, politiek (man wat was jij betrokken hierin!), het multiculturele eten en reizen, de fotografie, het outdoors leven, het motorrijden en astronomie. Hoe vaak ontmoet je mensen die ‘zomaar’ op dezelfde lijn zitten?
Op het werk bewonderde ik altijd je integriteit en je manier om je team te ondersteunen en te beschermen. Ik ging met plezier samen met jou naar onze velen business trips door heel Europa heen, van Brussel tot met Oslo. Oh man, dit waren de mooiste trips van mijn carrière. Zo druk het project ook was, zo uitdagend de klant, samen met jou konden we het toch een echte adventure van maken, en veel lachen. Ik zal nooit ons taxi-ritje met de Algerier of de late wandelingen door Brussel vergeten, op zoektocht naar een Arabisch restaurant waar we gingen genieten van Couscous met lamsvlees, mergueze, brik a l’oeuf. Of hoe we gestrand zaten in Antwerpen door een storm… Daar zat ik voor jou een Wifi-hotspot op te zetten en jij vroeg mij nog naar de naam daarvan. “Die naam kun je niet missen…” zei ik tegen je. De schrik in je ogen, je was ook wel even boos, het lachen en meteen je onbekwaamheid toen twee BE-soldaten met Uzis aan ons voorbijliepen, ons - twee gestalten in business pak - observerend van boven tot naar beneden alsof er bij ons iets te zoeken was… Wat kon jij daarna vet lachen man…!
Ik betreur heel erg het feit dat we geen enkel prive-reis samen mochten beleven. De opties waren er maar mijn omstandigheden lieten het helaas niet toe.
Jij stond voor controversieel gedrag tegenover racisme, discriminatie, politiek, ons niet meer zo anoniem en digitaal level, het milieu en tegenover al het non-sense op deze kleine en toch mooie wereld. Jij zag het als een vrijbrief om je gedrag en uitspraken zo aan te passen om het absurde hiervan te betuigen. Ik luisterde zo graag naar je tijdens onze dinners, BBQ’s, Bios-uitjes. Jij had de unieke manier om het allemaal zo goed te verwoorden Karim!
En dan onze toekomstplannen… Jij had mij eindelijk zo ver gekregen (het koste je maar 5 jaar!) dat ik eindelijk mijn rijlessen ben begonnen. Ik wou binnenkort even bij jullie langskomen om te vieren (of om motivatie op te zoeken voor de herhaling) voor mijn theorie-examen in Haarlem…
Jij ontflammde mijn oude motor-droom zodat ik weleens met jou en je andere musketeers mee kon. Door jou ging ik al die ‘Long Way Round’-afleveringen genieten. We hadden er nog erover dat we film-drones zullen meenemen en dat we eindelijk s’nachts van de mooie long-exposure foto-opnames zouden gaan maken van de Melkweg, in het midden van de duinen van de Sahara… Oh man, wat doet het pijn dat we dit niet meer samen met je gang kunnen realiseren!
Door jou ben ik ook weer begonnen om in de keuken naar mijn eigen roots te gaan kijken. Thuis hebben we regelmatig lekkere mechoui en tagine gerechten op tafel. Ik zal onze dinners en BBQ’s missen, jou zien lopen met Renate, Neam en je gezin…
Om af te sluiten wil ik nog even zeggen over hoe jij mijn leven echt hebt geraakt en verrijkt. Bij mijn eerste grote verlies afgelopen jaar was jij er, samen met Renate en je gezin om mij weer boveneen te helpen. Ik heb daarna met alle middelen voor het leven en mijn gezin gevochten. Het is mij uiteindelijk gelukt. Nu leef ik dit ontzettend druk, slopend en toch rijk en gelukkig leven. Ik sta er sterk voor. Dude, Schukran.
In mijn hart zal jij blijven leven als de Karim met de edel-moedige, open en vrijgevend geest. Ik zal je komen bezoeken en aan je terug blijven denken, je woorden, je stem, je droog humor, je film-quotes. Ik zal daar verder gaan wat we ooit hebben besproken over mogelijke toekomstige plannen en ideen.
Met z’n alleen gaan we ook je unieke Telegram-berichten heel erg missen.
Karim, je blijft onze vriend, onze broer…
A la prochaine, dans les dunes du Maghreb.
Karim Michael Hambach
