Lieve Kaar,

Ik vóel dat ik iets aan je moet schrijven, alsof ik het je verschuldigd ben na 17 jaar diepgewortelde vriendschap. En ik hóór jou zeggen: “hè lieverd, doe niet zo gek, we weten toch dat het goed zit tussen ons. Als we weer ruimte voor onszelf hebben dan vinden we elkaar wel weer. Die verbinding tussen ons blijft.” Jouw appje daarover is nu opeens zo dierbaar.

Die stilzwijgende verbintenis is er altijd geweest. En gelukkig hebben we op Ian zijn verjaardag 3 uur bijgekletst aan de telefoon. Samen gelachen en gehuild. Tegen twaalven zei ik nog: "Het is dat ik een wijntje op heb anders had ik net zo makkelijk nog even naar je toe kunnen komen." Om een uur of 1 ’s nachts besloten we dat we toch echt moesten gaan slapen want de wekker ging om half 7 weer. Maar hoe fijn was het!
Meid, wat heb jij de laatste tijd een hoop moeten doorstaan. En hoe sterk was je voor je jongens. Ik voelde je verdriet, maar ook je kracht. Jij haalde zoveel uit jezelf en ik had je zo gegund om hier goed uit te komen en het geluk weer te ervaren.
We haalden herinneringen op aan vroeger. Toen onze jongens, al vanaf de peuterspeelzaal, dikke vrienden waren (en nog steeds zijn, ook zij hebben zo’n speciaal lijntje met elkaar).
We pasten jarenlang 1 dag in de week op elkaars kinderen en spraken af dat we snel weer een keer pannenkoeken zouden gaan bakken met elkaar: net als vroeger.

Wat hebben we het altijd leuk gehad, met onze mooie jongens. Je lach klinkt nog in mijn gedachten.
Jij was, naast tante Riet, op een gegeven moment ook bijna een extra moeder voor Ter en Jus. Mijn jongens zaten in jouw hart, zei je altijd. En je was er ook altijd voor ze, met een gemeende knuffel of lieve woorden. Wat ben ik blij dat we op Ian zijn verjaardagsfeestje waren en dit alles naar elkaar uitgesproken hebben. Want dat gebeurt toch veel te weinig, dat realiseer ik me nu maar weer eens. Maar bij jou ging dat altijd vanzelf omdat je zo enorm lief en warm bent. Zo’n gevoelspersoon.
En daarom ook zo op je plek in je werk, de richting waar je zo bewust voor gekozen hebt.

Afgelopen maandagavond kwamen Ter, Jus en ik Mats en Ian tegen. Of het zo moest zijn. En ook voor jullie geldt, jongens: jullie zitten ook in míjn hart. Jullie zijn áltijd welkom.
We delen zo’n groot deel van ons leven, heel veel dierbare herinneringen aan jullie lieve moeder.
Kaar, jij hebt mooie, weerbare, mensen gemaakt van jouw jongens. Die missie was nog niet geheel afgerond, maar de basis is goed, zoals we zeiden tijdens ons telefoongesprek.

Je foto op de kaart en bij dit bericht (Las Vegas feest) is hoe ik je ga herinneren, een knappe vrouw, stralend, blij en ontzettend lief.
Dag lieve Kaar, ik ga je enorm missen.

Voor Mats en Ian, je moeder, Katja, Eer en de rest van de familie: een hele dikke knuffel!

Lieve Karin, ik heb zoveel herinneringen aan je dat ik niet weet waar te beginnen, ik ken je al vanaf mijn 3e, toen ik een jaar eerder naar de kleuterschool ging (zodat mijn moeder kon gaan werken) en bij jou in de klas kwam, ik heb een beeld in mijn geheugen van jou daar zittend in de klas. Een jaar later kwam Katja erbij. We gingen samen naar de Jozefschool waar ik bij Katja in de klas zat, wij raakten meer bevriend en ik was al die jaren kind aan huis bij jullie. Omdat mijn moeder fulltime werkte at ik tussen de middag vaak een broodje bij jullie en/of speelde uit school bij jullie thuis. Op de middelbare school verloren we elkaar uit het oog maar in augustus 1989 kwam ik Katja samen met jullie moeder weer tegen in Haarlem. Vanaf toen ging de vriendschap door als vanouds. Jij had toen net verkering met Eric. Samen met Katja, Ilse en Babette heb ik je opgezocht in Parijs, waar jij stage liep, ik kan me voornamelijk de lol herinneren die we hebben gehad samen. Jaren later woonde je samen met Eric in de Schagchelstraat in Haarlem (jij noemde het altijd "De Schaggie") en toen jullie het huis in de Tesselschadestraat kochten, belde je mij op of ik jullie etage wilde overnemen. Daar ben ik je nog steeds dankbaar voor. De geboorte van Mats en Ian, de vakanties die we samen hebben beleefd, jullie waren altijd even gastvrij en zeer prettig gezelschap, de trip samen met Katja naar Barcelona, we zijn nog een weekend met Katja naar Antwerpen geweest, ik kon altijd zo heerlijk shoppen met jullie, afgelopen december zijn we nog met Katja samen naar Texel geweest en ik ben zo blij dat we dat nog hebben gedaan, we hebben 1 uurtje op het strand gelopen en verder alleen maar uren en uren zitten kletsen, in het restaurant en in de hotelkamer. Ondanks de zorgen die jij door de jaren heen had, over je laatste studie (wat ik zo knap vond dat je dat hebt gedaan), je gezondheid, de kinderen, tijdens het afgelopen jaar met je scheiding, toch wist je elke keer tijd voor mij te maken, jezelf weg te cijferen en je zorgen te uiten naar en over mij, je was er steeds voor mij, vooral het afgelopen jaar hebben we zoveel gepraat samen, je begreep mij zo goed en wist mij altijd weer een positieve vibe te geven. Het is zo raar om nu in de verleden tijd te moeten gaan praten; je was een heerlijke, mooie, lieve vrouw, een zorgzame moeder, geïnteresseerd, warm, je had een leuke gekke humor waar ik altijd erg om moest lachen, je zag er altijd leuk gekleed uit waar ik altijd een beetje jaloers op was. Jij en Katja waren een begrip: "Katja & Karin". Vroeger zei ik altijd: "Katja, van Katja & Karin", alsof mijn moeder en zussen anders niet wisten over wie ik het had. Mijn zus Babette heeft het daar nog steeds over. Afgelopen vrijdagmiddag om 16.36 belde je me nog maar ik moest de deur uit, en daar voel ik me nu zo schuldig over want dat was de laatste keer geweest dat ik je had kunnen spreken. Het is niet te bevatten dat je er niet meer bent. Ik heb zo te doen met Mats, Ian, je lieve moeder (die ik altijd Mama Burggraeve noem), Katja, Martin en ook met Eric. Ik mis je en hoop dat je vrede hebt gevonden daarboven ergens, samen met je vader. Ik ben blij dat ik je heb mogen leren kennen, vaarwel lieve Karin.

Betrokken, warm, behulpzaam, beschouwend.
Liever niet op de voorgrond maar altijd betrokken bij alles waar je hart naar uitging. De school en klassen van Mats en Ian konden altijd op je hulp rekenen bij welk uitje of evenement dan ook. Je zette voor je gezin graag een stapje extra, zo hebben wij elkaar leren kennen. Mats en Daan waren vriendjes bij de kleuters en zo vonden wij elkaar. Je genoot van alles wat zij aandroegen en voedde graag hun interesses en hun bewegelijkheid door met ze naar buiten te gaan. We begrepen elkaars interesse en fascinatie voor de ongrijpbare dingen die zo'n enorm effect hadden op het zijn van kinderen en mensen. Wat een gemis voor allen die je liefhebben.

Lieve, lieve Karin,
De hele week schieten er vele mooie herinneringen door mijn hoofd. Ik herinner mij de eerste keer bij Het HEAO feest in Treslong Hillegom, toen Patricia mij aan jou voorstelde. Een mooie bruisende positieve jonge vrouw met opvallend lang krullend haar. Een schoonheid van binnen en van buiten. De volgende keer dat ik je tegenkwam was op een feestje bij ons thuis toen je je vriend Eric mee bracht. Wij hadden gelijk een ontzettend goede klik met elkaar en er ontstond een prachtige vriendschap. Door de jaren heen hebben we vele hoogtepunten met elkaar beleefd en gevierd. Onze eerste huizen gekocht, kinderen zien geboren worden en mooie vakanties met elkaar beleefd. Een prachtige tijd waar ik met veel plezier en dankbaarheid aan terug denk.
Ik had jou en je familie het nog zo gegund om nog jaren van elkaars liefde en vriendschap te genieten. Heel veel sterkte Eric, Mats, Ian, Katja, Martin, Addie en alle overige familie en vrienden met het plotselinge verlies van zo'n mooie, lieve vrouw, moeder, dochter, zus en vriendin

Warm, betrokken, gevoelig, luisterend oor, temperamentvol, aandachtig, geïnteresseerd, vastbesloten, open, doelgericht, oprecht, mensgericht, geduldig, hulpvaardig, inlevingsvermogen en liefdevol zijn enkele van de mooie eigenschappen die jou in onze ogen typeren.

Vanaf het moment dat we je hebben leren kennen en al die jaren dat we ‘samen’ als familie in dezelfde straat woonden was er een klik. Door de jaren heen hebben we gelachen, gehuild en een goed contact gehad. Dat is nu abrupt tot een einde gekomen.

Het is dan ook niet te bevatten dat je vrijdag 8 maart jl. voor het laatst naar ons zwaaide toen je van je praktijk naar huis liep. Nu leef je in onze herinnering voort om wie je was; een prachtig mens.

Rust zacht lieve Karin.

Marc, Colinda en Anouk