Lieve Kev,
Een jaar heb ik nagedacht wat ik hier eens kon schrijven, maar de woorden kwamen niet. Wel de tranen. We missen je in ons gezin, als vriend! Bijna 14 jaar kenden we elkaar. Het begon als de vriendin van je vrouw, die veel over de vloer kwam. Misschien wel teveel haha. We ondernamen veel samen en ook met klussen in jullie huis, zoals het schilderen van de kamer tot het slopen van een badkamer of keuken, ik was van de partij. Jij vond het allemaal prima.
Na een tijd leerde je Manf ook kennen en ook met zijn vieren klikte het goed. We gingen eens uit eten of een avondje uit, maar ook thuis vermaakten we ons met een spelletje of filmpje. Je stond altijd overal voor open en als je ons vieren vroeg; wat gaan we eens doen, waren wij altijd de twee die zeiden..... joh maakt ons niet uit! Onze partners hadden een wat duidelijkere mening haha.
Zo had Wen ook altijd van die leuke lijstjes voor je met wat klusjes erop. Een "to do list" zeg maar. Manf hielp dan ook weleens mee. En waren jullie mannen nog druk bezig in de tuin, die tijdens het klussen ook nog eens onder water liep......dan had Wen al een volgend project bedacht. Jij bleef er rustig onder als altijd. Alles op zijn tijd.
Onze gezinnetjes breidden zich ondertussen steeds meer uit. Zo ontstonden weer nieuwe uitjes zoals met de kids naar Bambini of gezellig BBQ-en in de tuin met een kinderbad erbij. Je was er ook voor ons in pittige tijden. Je stond dan voor ons klaar met de nodige steun, een luisterend oor of juist een grap om de boel wat op te fleuren. Dat laatste was zeker aan jou besteed. Wat ook erg geslaagd was, waren 3 dagen met onze gezinnen in Landgoed het Loo. Het was de eerste keer, maar het ging prima. Je leerde me pannenkoeken bakken haha. Ik keek vol bewondering hoe je goochelde, ze omhoog gooide en..... ook weer opving. Ja op het gebeid van koken kon ik nog heel wat van je leren.
Onze twee meiden waren gek op "ome" Kevin. Als ik Meike vraag, wat vond je zo leuk aan hem, dan waren het met name de gekke dingen die je met ze deed. Alles kon. Zoals de meiden op Kaylee's verjaardagsfeestje die je alle kleuren van de regenboog gaven. Meike keek er met grote ogen naar, maar deed niet mee, want dat durfde ze toch niet. Maar jou kon het niet gek genoeg zijn. Voor je meiden kon en deed je alles.
En dan onze kleinste dame Tess. Ze mist "ome" Kevin en laat dat vaak genoeg merken. In de zomer wou ze steeds trampoline springen. Dan spring ik tot aan de sterretjes, naar Ome Kevin. Maar ik kom wel terug hoor, zei ze dan. Ik ga hem alleen een kusje geven. Hoe prachtig maar ook verdrietig op hetzelfde moment. En als ze op een heldere avond de sterren ziet, weet ze precies welke grote ster van ome Kevin is. Ze is er ook van overtuigd dat je goed voor haar broer en zusjes zal zorgen en ook met hun gekke dingen doet daar. Zoals paardje rijden op je rug, wat Tess altijd leuk vond. Tess had gewoon een bijzondere klik met je en die is er nog steeds!
Lieve Kev. We missen je alle vier nog elke dag. Soms hoor ik een liedje of zie ik iets waarvan je hield en dan stromen de tranen over mijn wangen. Er is een jaar voorbij, maar alles vanaf 14 maart 2016, staat in mijn geheugen gegrift. Gelukkig zijn er vele mooie herinneringen om aan terug te denken. Maar ook veel verdriet! Zeker als ik Wen en mijn 2 prachtige "nichtjes" zie. Je had erbij moeten zijn om nog meer mooie herinneringen met ze te maken. Je meiden op moeten zien groeien tot de mooie dames die ze worden!
Weet dat we alles doen om ze te steunen en er voor ze te zijn.
Lieve Kev. We zullen je nooit vergeten!!!! Je zit voor altijd in ons hart.
Veel liefs Niek, Manf, Meike en Tess xxx