Lieve meisje van me, ik moet je niet vertellen wat er allemaal gebeurt in mijn leven, dat weet je he? Het is de laatste maand dat ik in ons huisje woon. Het is verkocht. Het huis waar jij ook hebt gewoond, waar jij als klein meisje in de tuin speelde, waar jij als grote meid met je vriendinnen buiten zat of op het bankje met een sigaretje en je onafscheidelijk mobieltje. Ik zie je nog steeds zitten lieverd. Of de badkamer, waar je elke ochtend voor de spiegel stond om je haar netjes op te steken, dat kon je zo goed, of een ander kleurtje erin doen, je hield van variatie he?
Het valt niet mee om dit huis leeg te maken, want er komen zoveel herinneringen boven. Maar ik moet verder en begin nu aan een nieuwe periode in mijn leven. Jouw spulletjes krijgen een nieuw plekje. Ze zullen mij steeds omringen, en jij blijft altijd bij me, waar ik ook ben. Ik weet dat je over me waakt, en ook over je broers en je papa. Ik weet ook dat je het goed hebt en gelukkig bent daar, maar ik wou dat ik eventjes kon komen kijken, zodat ik het zeker wist, dat ik je eventjes kon knuffelen, eventjes maar...maar dat kan jammer genoeg niet. Ik mis je elke dag lieve schat, en het is nog steeds heel erg moeilijk om zonder jou verder te leven...ik kan het nog steeds niet begrijpen, laat staan dat ik het aanvaard, dat jij er niet meer bent. Al bijna 2 jaar ben je weg, het is nog steeds niet te geloven...IK MIS JE!!!!!IK HOU VAN JE!!!
Dikke knuffel en een berg kusjes van mij.
