Lieve,Johan, Koen en Wouter,
Als je van iemand houdt,
en je bent van haar gescheiden,
kan niets de liefde van haar afwezigheid vullen,
je moet dat niet proberen,
je moet eenvoudig aanvaarden en volharden.
Dat klinkt hard, maar het is een grote troost,
want zolang de leegte blijft,
blijf je aldoor met elkaar verbonden. Het is fout te zeggen dat vult die leegte,
Het vult haar helemaal niet, integendeel.
Het houdt die leegte leeg en helpt ons, ja...
De vroegere gemeenschap met elkaar bewaren,
Zij het dan ook in pijn.
Hoe mooier en rijker de herinneringen, Dus te moeilijker de scheiding.
Maar dankbaarheid verandert de pijn, Van herinnering in stille vreugde.
De mooie dingen van vroeger,
Zijn geen doorn in het oog,
Maar een kostbaar geschenk, dat je meedraagt.
Je moet zorgen dat je niet in je herinnering blijft graven,
en je er niet in verliest,
Want, een kostbaar geschenk bekijk je niet altijd,
Maar alleen op bijzondere ogenblikken.
Buiten die ogenblikken,
Is het een verborgen schat,
Een veilig bezit,
Dan wordt het verleden,
Een blivende bron van
Vreugde en van kracht....
Met deze tekst hoop ik jullie wat steun te brengen in jullie groot verdriet. Zoveel mensen die reageren bewijst nog eens hoe geliefd Kim wel was. Zoveel mensen die dagelijks aan Kim en aan jullie denken, met jullie meeleven, er voor jullie willen zijn....
Veel sterkte en geloof dat de tijd, wonden heelt...
Groetjes
Monique
