Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Ik heb alleen maar leuke herrineringen aan je, met engels altijd die vage stemmetjes doen, de clip opnemen waar jij onderuit ging, de inerlijke kameel, altijd hele erge discussies met Verbeeck dat Ravenstein geen gat was, die introductiedag van de 3e dat je erop los aan het slaan bent in je sumopak en nog veel meer!

Het ging allemaal zo snel, we hadden pw week, en we hoorden opeens van Kirke ligt in het ziekenhuis, maar het was allemaal nog niet zo erg, Je kon niet op mijn feestje komen, maar ik was ook niet op de jouwe geweest dus zo erg was zoiets niet. Ik vond het echt lief van je dat je belde van hoe het feest was, maar zo was jij ook, altijd heel erg lief. Na een tijdje mocht je uit het ziekenhuis, want het ging weer veel beter met je, maar opeens had je weer een terug val, en nu wilde ze wel weten wat je had, je mocht elk weekend weer naar huis, maar toen kwam je opeens op het ic, het ging steeds slechter met je, en ze wisten nog steeds niet wat je had. Zaterdag dachten ze dat je leukemie had, daarom begonnen ze met een chemokuur, maar je was te zwak, en dus staakte ze er mee. En even daarna was je er niet meer!

Overige informatie
Kirke meisiej, hou van je!!
Zal je never nooit niet vergeten!!


Lieve Kirke,

Je bent weggegaan.
Opweg naar de hemel.
Met je mooie stralende lach.
Maar je bent niet echt weg.
Je bent nog hier....
Hier in mijn hart!

Tirza


Dit gedicht heeft Kirke zelf geschreven!
Ik vind het een heel mooi gedicht!

De mist:

Waar ben ik nou toch?
Ik kan echt helemaal niks zien.
Het is ook zo mistig.
Ik wist niet dat mist zo irritant kon zijn.
Misschien dat ik beter kan gaan lopen,
met de fiets in de hand.
Maar waarheen moet ik dan lopen?!
Ik kan toch helemaal niks zien.

Hé, wacht eens daaar is een lichte,
heel klein en zwak maar toch is het er eer!
Waar komt het vandaan?
Ik ga maar eens kijken,
kan ik weer wat zien!
Maar waar moet ik mijn fiets nu laten?
Straks raak ik hem nog kwijt!
Ik kan hem hier niet laten,
dat is een ieder geval zeker.
Nou, dan neem ik hem maar mee,
naar dat kleine, zwakke lichtje.

O nee, waar is het lichtje nou?
Ik moet ook niet zoveel overleggen
met mezelf, dat kan toch nooit goed zijn!
Maar wacht eens, daar is hij weer!
Nu niet meer overleggen,
maar er gewoon heen lopen,
voetje voor voetje.
Anders kan ik ergens overheen vallen!

Dat is makkelijk ik moet gewoon rechtdoor lopen,
geen bochten of wat dan ook.
Nou he he ik ben er bijna.
Ah hier het lichtje.
Hé kijk nou het is een lantaarnpaal!
Overal om de lantaarn kan ik zien,
maar verder dan dat heleaas niet.
He dat is makkelijk de mist begint op te trekken,
ik kan nu veel meer zien dan net.
Nu weet ik eindelijk waar ik ben...
made by Kirke!!



Kirke

waar ben je nou?
Ben je daar boven in de lucht?
Of ben je een vlindertje dat vrolijk fladdert en vliegt?
Of zit je op me schouder en kijk je met me mee?
Of ben je gewoon nergens,
maar toch ook weer ergens?
Ik weet waar je wel bent!
En dat is in mijn hart!
Kirke meis ik vergeet je nooit!

www.kirke.tk
www.kirke-we-missen-je.tk