"Ik ging naar Bommel om de brug te zien
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden
worden weer buren...…. Martinus Nijhoff

Lieve Koen,
De dichtregel die jij met een glimlach citeerde.

Zoals de brug twee overzijden verbond, zo verbond "De Karekiet" ons uit Boskoop met elkaar. En het voelde in Buren als buren. Een vriendelijke trouwe fruitteler/kampeerbaas. Wat hebben we altijd genoten van de plek, van de lieve mensen, de natuur, de bordjes onder de fruitbomen, tegen de avond de "baas" even wandelend over zijn terrein. Een vriendelijk woord hier en daar. Het voelde als een veilige plek. Je verhalen over vroeger. Het huis waar je je hele leven gewoond hebt. Waar vanuit het zolderraam, in je jeugd, werd geschoten op: "Wat eten we vandaag haas of fazant?". De zorgen over de fruitteelt. Ook het onrecht dat gevoeld werd. De verhalen van jou als kroegbaas. Jij in een stoel voor de receptie. Wat gaan we je missen. Ruim 30 jaar een vertrouwd beeld. Ik heb gekozen voor een foto met Yvon en blad 50+. Jullie hadden, toen jij 70 werd, over het nostalgische gevoel zo oud te worden. Herkenbaar en o wat hadden wij graag gezien dat we je nog lang op de tractor aan onze caravan voorbij hadden zien gaan. Je kennis over het fruit ( conference niet op z'n Frans maar op z'n Engels uitgesproken). Je geweldige vrouw en geweldige zonen.

Lieve Trudy we hebben je bewonderd. Onder alle omstandigheden de receptie "bemannen". Een ding staat vast: de WILK 310db uit 1976 blijft komen.

En de baas aan het eind van de werkdag wandelend over het terrein is verruild voor de baas op de fiets. Hier en daar een vriendelijk woord. Zo ging het en zo gaat het.
De Karekiet blijft ons verbinden.

Lieve Trudy, Marcel en Jeroen hou elkaar vast en wees trots op wat jullie geliefde Koen en pa heeft nagelaten.

Liefs,

Yvonne en Jules
Boskoop