Lieve familie Kanters,
Wat schrok ik toen ik het bericht hoorde. Ik hoopte zo dat het niet zo was!
Ik heb veel gefeest met Koentje tijdens de NTE tijden in Erp. Met z'n alle chillen bij Thijs Pepers, Willem Munsters of Berkie, plezier maken met carnaval. Wat hebben we toen vaak schik gehad, zo onbezonnen. (een aantal foto's nog terug gezien deze dagen)
Als ik je in de afgelopen jaren tegenkwam op de kermis of bij een feestje, zal ik niet vergeten hoe enthousiast je altijd kwam buurten met mij.
Ook zaten we beide een tijdje op het Fioretti College waar wij het allebei presteerde om niet in een keer ons diploma te halen. We moesten als een van de weinige een her-examen maken. Ik herinner me hoe we na het maken van het her-examen op het schoolplein hebben zitten nabuurten. We zeiden voor de gein tegen elkaar ''stel, dat we het niet halen, wat moet er dan toch van ons terecht komen''. Nou, kijk hoever je bent gekomen en het is oneerlijk dat je jouw levenslust niet verder mocht beleven en kon blijven delen met alle mensen die jou gaan missen.
Mijn vriend Bas sprak jou laatst nog met Koningsdag, toen ik er niet bij was omdat ik zwanger was. Je zei nog tegen hem: ''Wat hebben we vroeger toch altijd veel lol gehad met elkaar, vruuger!'' Ook was je enthousiast blijkbaar toen je hoorde dat er een kleine aan zat te komen. Je zei tegen Bas dat je tegen die tijd wel op de koffie wilde komen om de kleine te zien. Erg dat dit niet meer zo heeft mogen zijn.
Lieve familie Kanters, vriendin van Koen en naaste vrienden, alle kracht toegewenst!!
'er is niets dat voorgoed verdwijnt, als men de herinnering bewaart'
